Πατρίδα 2011

Όσοι μπορέσανε, όσοι προλάβανε,

δίχως περίσκεψη, δίχως ντροπή

πλούτο της χώρας αδίστακτα αρπάξανε.

Άραγε έχουν πατρίδα αυτοί;

Είτε νομότυπα, είτε παράνομα

μάζεψαν χρήματα για τρεις γενιές.

Πώς να αισθάνονται βλέποντας γύρω τους

πείνα κι ανέχεια στις γειτονιές;

Όσοι τα έβλεπαν, όσοι τα ήξεραν,

κι ήταν πολλοί και σε θέσεις βαριές,

λόγια ωραία για χρόνια μάς έλεγαν

κι έμεναν άβουλοι σαν θεατές.

Έφτασε τώρα η έρημη χώρα μας,

ξένες ποδιές να φιλά δουλικά

και τα παιδιά της να βλέπουν αδιάφορα

ή να τη βρίζουν με λόγια πικρά.

Κι από κοντά τιμητές αναρίθμητοι

δείχνουν τους άλλους ως φταίχτες κακούς,

για τα δικά τους τα κρίματα αμίλητοι

και τα μυαλά τους σε άλλους καιρούς.

Εξουσία 2 - "ηγέτης"

Είμαι ο ένας, ο μόνος, ο πρώτος,

είμαι σπουδαίος, μεγάλος, σοφός,

είμαι του γένους, του έθνους σωτήρας,

είμαι του κράτους το άσβεστο φως.

Είμαι της χώρας μεγάλος προστάτης,

είμαι εχθρός των εχθρών τής φυλής,

είμαι ο άγγελος ο πρωτοστάτης,

είμαι ακάματος πολεμιστής.

Όσοι φωνάζουν και θέλουν να φύγω

είναι εχθροί της πατρίδος δεινοί,

μόνο εγώ τα προβλήματα λύνω,

μόνο εγώ έχω γνώση σωστή.

Δίχως εμένα θα έρθει το χάος,

πρέπει να μείνω για χρόνια πολλά

κι όταν εγώ θα ’χω λείψει για πάντα,

θα ’χω αφήσει δικά μου παιδιά.

Μισθός 3

Ως υπάλληλος γραφείου είμαι μισθωτός,

έφτασα εξηνταδύο, χρόνος αρκετός,

σίγουρος για τη δουλειά μου, σίγουρος μισθός.

Το συμμαθητή μου βλέπω που ’γινε βοσκός,

δίχως να ’χει το μισθό του έζησε κι αυτός.

Έφαγε βροχές και χιόνια, μες στις ερημιές,

έμεινε μακριά απ’ τον κόσμο, έχασε γιορτές.

Δίχως να ’χει τμηματάρχες και διευθυντές,

υποθέσεις, αναθέσεις και προαγωγές,

χόρτασε ουράνια τόξα μες στις εξοχές.

Σε πλαγιές και σε αυχένες και σε στενωπούς,

έχυσε πολύν ιδρώτα όλους τους καιρούς.

Με τις χούφτες ήπιε κρύο καθαρό νερό,

χάρηκε το φως του ήλιου πάνω  στο βουνό,

γλίτωσε λεωφορεία, μπλόκα και μετρό.

Κάθε μέρα στην τρεχάλα, κόπος διαρκής.

Νύχτες κάτω από τ’ άστρα, ύπνος ελαφρύς,

το πρωί αγώνας νέος δύσκολης ζωής,

κάπου-κάπου η φλογέρα με γλυκούς σκοπούς

έφερνε ισορροπία στους συλλογισμούς.

Έξω από τις πολιτείες έχασε μικρά.

Έξω από τις πολιτείες κέρδισε πολλά.

Ισχνές Αγελάδες (2011 - ;)

Η καλοπέρασή μας ήταν ως εδώ,

υβριστικές καταναλώσεις και σπατάλες,

στον εύκολο κατήφορο ως το γκρεμό,

με δανεικά οι απερίσκεπτες δαπάνες.

Τώρα που φτάσαμε επί ξυρού ακμής,

ν’ αφήσουμε τους κοπετούς και τις κατάρες,

να ξαναμπούμε στον τορό τής λογικής,

κι ας αγνοήσουμε επιτέλους τις φανφάρες,

Μη καρτερούμε από μηχανής θεό,

μόνοι μας πια μπροστά στην κόπρο τού Αυγείου,

να θυμηθούμε τον καλό μας εαυτό

και να μαζέψουμε τις ώρες καφενείου.

Και τα συνθήματα να πέσουν στο κενό,

παλιοί μας ενθουσιασμοί να ξεθωριάσουν,

και οποιονδήποτε φιλόδοξο φελλό

με περιφρόνηση οι ψήφοι να τον θάψουν.

Σ' αυτούς που έχουν το μυαλό στην αρπαγή,

μην επιτρέψουμε ξανά μπροστά να βγούνε,

να σταματήσουμε να δείχνουμε ανοχή,

καιρός σε κλέφτες θεσμικούς ν’ αντισταθούμε.

Κι αυτοί που χρόνια είναι μόνο τιμητές

και κήρυκες διαπρύσιοι τυφλών αγώνων,

ωσότου βρούνε δυο προτάσεις λογικές,

στο περιθώριο να μείνουνε των χρόνων.

Το άδικο να βάλουμε στην άκρη πια

και για το δίκαιο ξανά ν’ αγωνιστούμε,

να θυμηθούμε την παλιά μας ανθρωπιά

και την πατρίδα μας να μην την αγνοούμε.

Στη φτώχεια που ξανάρχεται ορμητικά,

χωρίς συμφέρον ενωμένοι να σταθούμε,

να βρούμε πάλι τη δική μας λεβεντιά,  

μ’ ελληνικό φιλότιμο να πορευτούμε.

Ανυποχώρητα

Όσο κι αν είναι βαθιά η πληγή,

όσο κι αν είναι ο πόνος οξύς,

μη φοβηθείς, μη σκεφτείς τη φυγή,

όρθιος πάλι μπορείς να σταθείς.

Όσα συντρίμμια κι αν βλέπεις μπροστά,

και τελειωμένη να μοιάζει η ζωή,

όλα μπορούν να χτιστούνε ξανά,

πάντα υπάρχει μια νέα αρχή.

Άπειρη δύναμη ο κάθε νους·

βρίσκει τον τρόπο ν’ αλλάζει φορά,

απαξιώνει κακούς οιωνούς,

φέρνει στο ίσο της τη ζυγαριά.

Άνθρωποι 2

Βλέπεις τον κόσμο ανάγωγο, κακότροπο, αμόρφωτο,

κακόψυχο, χαιρέκακο, ζηλόφθονο,

μα μη του κάνεις το χατίρι,

να πας και να κλειστείς σε μοναστήρι.

Μαζί του θα δουλέψεις, θα περάσεις,

μαζί του θα χορέψεις, θα γελάσεις.

ΚΑΤΑΜΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ.

Θα ζήσεις.

Και μαζί του θα γεράσεις.

Δεκέμβρης

Κρύο βαρύ και σκοτεινιά,

λιακάδες λίγες,

τα φυλλοβόλα πια γυμνά,

χιόνι πολύ γι’ αποκλεισμούς,

μέρες μικρές, νύχτες μακριές

για άφθονους συλλογισμούς…

Όμως και χιόνι ζωγραφιά,

τ’ ακρόκλαδα στολίδια,

μέσα στην ψύχρα η ομορφιά.

Κι απ’ τις εικοσιδυό, αργό,

μα σταθερό, το πλάτεμα στη μέρα,

στάση του Ήλιου, νέα αρχή,

ελπίδα στην ουράνια σφαίρα.

Έπαινος

Του επαίνου το βάρος μεγάλο,

τη συνέχεια ψάχνεις να βρεις,

την παγίδα που στήνεται μπρος σου

πρέπει έγκαιρα μόνος να δεις.

Πριν τον έπαινο έχεις το λόγο

όσο θέλεις οξύ και ευθύ,

ανεπαίσθητα τώρα προτείνεις

χαλινάρι στον έσω κριτή.

Αρεστός επιδιώκεις να είσαι

σε αυτούς που εσένα υμνούν,

περισσότεροι τώρα σε θέλουν,

κάποια ψέματα δεν ενοχλούν.

Προσοχή στου επαίνου το βρόχο

είτε σκόπιμος είτε αγνός,

της αλήθειας μη σβήσεις το φάρο,

στις αρχές σου να μείνεις πιστός.