Άιντε γκρέκο

Δεν είναι ’δω τα διάσελα και οι κορφές τής Πίνδου,

με το «αέρα» να σκορπάς ορδές των φασιστών.

Δεν είναι ’δω τα οχυρά για μαχητές τού Ρούπελ

να πολεμάς ηρωικά τα στίφη ναζιστών.

Δε θα σε βομβαρδίσουνε με στούκας και κανόνια,

δε θέλουν πλέον αίματα – κοστίζουν ακριβά.

Αυτό που δεν τους άφησες να πάρουν με τα όπλα,

φθηνά το παίρνουν με χαρτιά. Αντίσταση καμιά.

Δε θα υψώσουν σβάστικα ξανά στον Παρθενώνα,

αργά σού τη φυτεύουνε βαθιά μες στην καρδιά.

Βωμοί, εστίες, τιμαλφή δεμένα στον αιώνα.

Ορίζοντας για σήμερα, στο χάος τα παιδιά.

Θα διαγραφούν Κυναίγειροι, Μελάδες, Λεωνίδες

και  τόσοι απροσάρμοστοι παλιοί εθνικιστές,

η Ιστορία σου απλή με λιγοστές σελίδες,

καθαρισμένη θα τη βρουν οι νέοι μαθητές.

Υπάκουοι υπήκοοι σε ξένη πολιτεία,

για σας θ’ αποφασίζουνε σοφοί επιτελείς.

Οι εκλογές κανονικά για τη «Δημοκρατία».

Και οι πολλοί, ανέστιοι, φόρου υποτελείς.

                                                

                                            Maastricht 23.5.2016

                                              Μετά τιμής οίκτου

                                                Ian Dedomenos

                                            ευρωπαίος υπήκοος

Στη δική μας ευτοπία

Των βλεμμάτων οι λέξεις καθάριο σημάδι,

και με βήμα ταχύ στην κρυφή ρεματιά,

μοναχός στο στενό γκριζωπό μονοπάτι,

φιλικό το βουνό, ζωντανή ζωγραφιά.

Στης ιτιάς την κρυψώνα, εκείνη ολόρθη,

είχε φτάσει γοργά απ’ την άλλη πλαγιά.

Αστραπές μες στα μάτια, φλεγόμενοι πόθοι

στο γλυκόλαλο γέλιο, σε χέρια λευκά.

Λατρεμένες κουβέντες, νοήματα πλήρη,

οι ψυχές και τα σώματα αρμονικά,

μες στην άλεκτη ώρα, στου νου μας τη δίνη,

η μικρή ευτοπία μας μια αγκαλιά.

Των δρυών η σκιά, του ελάτου οι νότες,

το αφόβιστο πάτημα του ζαρκαδιού,

η αρχαία πηγή στη σχισμάδα τού βράχου,

το παιχνίδισμα – ζύγιασμα του γερακιού,

των χρωμάτων οι φλέβες μες στ’ άσπρα λιθάρια.

Πανδαισία εικόνων στο φως τ’ ουρανού.

Ευφορίας σιωπή μες στον ήμερο Μάη

κι ένας ώριμος όρκος με χέρια πλεχτά,

των βλεμμάτων οι λέξεις καθάριο σημάδι,

στη δική μας αλήθεια δικά μας κλειδιά.