Άπνοια

Οι κυβερνήτες γνώριζαν τι θέλουνε τα πλήθη,

υμνούσαν τα κυρίαρχα διαδεδομένα ήθη,

Καλλιεργούσαν τακτικά ωραίες ψευδαισθήσεις.

Με ομιλίες στοργικές οι σκόπιμες κινήσεις.

Οι ψευδαισθήσεις αρεστές, τα πλήθη λησμονούσαν

ανέχειες κι αυταρχισμούς. Ούτε πολλά ρωτούσαν.

Αυτούς που αντιδρούσανε τους λέγανε χαμένους,

και λύπηση δεν είχανε για τους καταδιωγμένους.

Εκπαιδευμένοι διάδοχοι, τα πλήθη δεδομένα,

οι αντιδράσεις λιγοστές, τα πάντα ρυθμισμένα.

Η εξουσία ασφαλής, κάστα παγιωμένη,

υπήκοοι πειθαρχικοί σαν λοβοτομημένοι. 

Στο ίδιο θέατρο

 

Υπάρχουνε ακόμα θεατές που καρτερούν

αλλιώς να παίξει τούτη η μαριονέτα,

ενώ εκείνοι, που τα νήματα κινούν,

στην ίδια άθλια εμμένουν καντσονέτα. 

Εμμένουν κι οι γνωστές σελίδες κριτικής

με πληρωμένους διθυραμβολόγους.

Κατάντημα αισχρό αυτής τής εποχής

με τους αδιάντροπους δεκαρολόγους.