Ένας άλλος Ίκαρος

 

Με σθένος φτεροκόπησε

στου ουρανού τα πλάτη,

σε ύψη δυσθεώρητα

που δεν τα φτάνει μάτι.

Ευνόησαν κι οι άνεμοι

δεινόν αεροβάτη.

Και βρήκε τόπο μακρινό,

ένα νησάκι, μόνο.

Οι άνθρωποι ελεύθεροι

τιμούσανε το Χρόνο,

κανένας τους δε γνώριζε

τη ζήλεια και το φθόνο.

Στο μύθο που μας δίδαξαν

ο Ίκαρος πεθαίνει,

για τους αιθεροβάμονες

η πτώση δεδομένη.

(Ο μύθος μοιάζει λογικός

για τους προσγειωμένους.

Αρέσει και στο καθεστώς

και στους παραιτημένους.)

Ο σαβουρόσαυρος

 

Μέσα στο αρχαίο δάσος,

σαν κυρίαρχος νταής,

αναιδής και προπετής,

ένας σαβουρόσαυρος

όπως θέλει φέρεται,

με το λίγο του μυαλό

μοναχός του χαίρεται.

Έχει υπηρέτες του

άλλα ερπετά μικρά,

τά ’χει καλοταϊσμένα,

τον ακολουθούν πιστά.

Και δε βρίσκεται κανείς

να τον κυνηγήσει,

το σαβουροφέρσιμο

να το σταματήσει.

Κάποιοι ασημαντόσαυροι

κάνουν πως τον πολεμούνε,

σαν σκυλάκια ακίνδυνα

μόνο αλυχτούνε.

Και αυτός κυρίαρχος,

ό,τι και να πούνε.

Βγαίνουνε και κάποια ζώα

που το δάσος τ’ αγαπούνε,

και για τη συνέχειά του

συνεχώς αγωνιούνε,

το σαβουροφέρσιμο

δε μπορούν να τ’ ανεχθούνε.

Και προτείνουν στ’ άλλα ζώα

όλα τους να ενωθούνε,

απ’ τον σαβουρόσαυρο

αύριο ν’ απαλλαγούνε.

Μα οι πληθυσμοί τού δάσους

παραμένουν αδρανείς,

άλλοι είναι φοβισμένοι,

άλλοι μικροβολεμένοι,

άλλοι αφελείς.

Κι έτσι μένει ακλόνητος

μες στο δάσος ο νταής,

αναιδής και προπετής,

στο σαβουροφέρσιμο

πάντα συνεπής.

Ψεμάτων διαδοχή

 

Το ψέμα ήτανε μεγάλο,

οργανωμένο κυνικά,

με φόβους βαρυφορτωμένο

και λόγια παραπειστικά.

Μέσα στο ψέμα καλυμμένα

συμφέροντα αρπακτικών,

με συνεργούς εξωνημένους

αχρείων εξουσιαστών.

Καινούριο ψέμα ξετυλίγουν,

το χθεσινό θα σκεπαστεί,

στην αμνησία υπηκόων

γοργά κι αυτό θα βυθιστεί.

Σήμερα πάντα

 

Το σήμερα γνωρίζουν τα λουλούδια,

δεν ξέρουν τι θα φέρουν οι καιροί,

απλώνουν των χρωμάτων τα καλούδια

κι η χάρη τους μπροστά μας φανερή.

Κι αν αύριο βρεθούν παραδομένα

στη νομοτέλεια της παρακμής,

τα χρώματα δεν πήγανε χαμένα,

τους έδωσαν τη χάρη τής ζωής.