Αναζητώντας κοινοτάρχη

 

Νέο κοινοτάρχη θέλει το χωριό,

ψάχνουμε να βρούμε έναν σοβαρό.

Σκέψεις, διαβουλεύσεις και τηλεφωνήματα,

ύποπτες προτάσεις, έωλα προσχήματα.

Λίγους μετρημένους τούς παραγκωνίσαμε,

κι έναν χρηματοπαρμένο προσκυνήσαμε.

Ξέρουμε πως είναι ένα τίποτα,

πως τον ενδιαφέρουν μόνο τα ηδύποτα.

Έχει όμως ένα σοβαρό προσόν:

όνομα μεγάλο απ’ το παρελθόν.

Κάποιοι είπαν φτάνει, είναι αρκετό,

το χωριό εξάλλου πάντα ανεκτικό.

Χρόνο με το χρόνο, τώρα συνηθίσαμε

και σε τιποτένιους το χωριό αφήσαμε.

Από τον ολίγιστο στον ανεπαρκή,

από τον τυχάρπαστο στον αρχομανή.

Δοξολογώντας ή απορώντας

 

Αχώριστοι ο Γιώργης κι ο Λευτέρης

από τα χρόνια τους τα παιδικά,

στα κτήματά τους αφοσιωμένοι,

και στις δουλειές τους συνεργατικά.

Μαζί ένα Σαββάτο για την πόλη

με του Λευτέρη το αγροτικό,

υποχρεώσεις, διάφορες ανάγκες

και κάποιο νέο ανταλλακτικό.

Στη δύσκολη στροφή παλιά νταλίκα

απάνω τους· η σύγκρουση σφοδρή.

Βαρύτατα ο οδηγός Λευτέρης,

ο Γιώργης ένα τραύμα ελαφρύ.

Δεν άντεξε ο άτυχος Λευτέρης·

σαν κεραυνός το νέο στο χωριό.

Στο γλυτωμό του καίγεται ο Γιώργης,

πώς να σηκώσει τούτο το κακό!

Βαριές οι μέρες αργοφεύγουν,

του κόσμου οι δουλειές δε σταματούν,

τα γεγονότα λίγο-λίγο ξεθυμαίνουν,

καθέναν τα δικά του τον πονούν.

Του Γιώργη η μητέρα στον Αι-Γιώργη,

σε μία λειτουργία ειδική,

λαμπάδα στο ανάστημα τού γιου της,

τον άγιο θερμά ευχαριστεί.

Στα μαύρα τού Λευτέρη η μητέρα,

σταυροκοπιέται στο καντήλι με λυγμό.

Συντετριμμένη, μες στο κλάμα της ρωτάει

γιατί το άδικο στον ακριβό της γιο.

Παροιμία έωλη

 

«Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται»,

μας έλεγαν οι δάσκαλοι.

Το είχανε καθήκον τους σοφά να μας μιλούνε,

να μας διδάσκουν το σωστό, να μας καθοδηγούνε.

Και γίναμε υπεύθυνοι και έντιμοι πολίτες,

δε θέλουμε για φίλους μας φαύλους και λωποδύτες.

Όμως για χρόνια χαίρονται διακεκριμένοι ψεύτες.

Πώς τάχα να εκλέγονται, όπως και κάποιοι κλέφτες;

Με 6 μονόστιχα (δακτυλικά εξάμετρα και χαϊκού)

 

Ποιος ήρθε πρώτος και ποιος ήρθε δεύτερος στην παρακμή μας;

Δίχως ηγέτη το πλήθος ασύνταχτο νίκη δε βλέπει.

Ποια μαριονέτα μπορεί το καλύτερο στην αποικία;

Λόγια ωραία, ποικίλα δωρήματα, φρούδες ελπίδες.

Δίχως πυξίδα μικρόνοες άρχοντες πόσο ακόμα;

Πρόβλημα μέγα, πατρίδα σε κίνδυνο, όλοι στη μάχη.

Με μορφή χαϊκού

Ποιος ήρθε πρώτος

και ποιος ήρθε δεύτερος

στην παρακμή μας;

Δίχως ηγέτη

το πλήθος ασύνταχτο

νίκη δε βλέπει.

Ποια μαριονέτα

μπορεί το καλύτερο

στην αποικία;

Λόγια ωραία,

ποικίλα δωρήματα,

φρούδες ελπίδες.

Δίχως πυξίδα

μικρόνοες άρχοντες

πόσο ακόμα;

Πρόβλημα μέγα,

πατρίδα σε κίνδυνο,

όλοι στη μάχη.

 

{ δακτυλικό μέτρο: Τρεις συλλαβές, από τις οποίες τονίζεται η  πρώτη.

Δίχως η /γέτη το /πλήθος α/ σύνταχτο /νίκη δε /βλέπει  }