Πέρασαν τριάντα χρόνια που ’μαι μισθωτός,
ως υπάλληλος του κράτους ήμουν τυχερός,
οι θερμές ευχές τής μάνας έπιασαν καλά,
αν διοριστείς, μου είπε, θα ’χεις μια θωριά.
Μπήκα στο υπαλληλίκι στα εικοσιεφτά,
αρκετές οι δυσκολίες, λίγα τα λεφτά,
όμως σίγουρη η θέση, σταθερή δουλειά,
και τα όνειρα που είχα τ’ άφησα μακριά.
Κι ως περνούσανε τα χρόνια, είδα τα στραβά,
μέσα στην ιεραρχία πέρασα πολλά,
έζησα υποτιμήσεις, υπολογισμούς,
χόρτασα υποχρεώσεις, υποσκελισμούς.
Φίλαρχοι και θεσιθήρες και ιδιοτελείς
άρμεξαν την εξουσία ως επιτελείς,
άλλαζαν οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί,
των αξίων οι αξίες σε αναστολή.
Όλα παραμείναν ίδια μες στις εποχές
και οι αφελείς ελπίζαν ως τις εκλογές.
Δεν το τόλμησα να φύγω, να παραιτηθώ
και με το σταυρό στο χέρι χόρτασα υπό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου