Απ' το Άλφα στο Ωμέγα δυο φορές, μόνο για σένα

Άνοιξή μου λατρεμένη, ροδοκύμαντη Αυγή,

Βάλσαμο σε κάθε πόνο, Βάμμα στη βαθιά πληγή.

Γαληνεύω σαν σε βλέπω Γελαστό μου πρωινό,

Διάφανη ακρολιμνιά μου, πορφυρένιο Δειλινό.

Εξοχή ηλιολουσμένη, της Ελπίδας μου μιλιά,

Ζείδωρό μου αεράκι και Ζεστή μου αγκαλιά.

Ηρεμίας μου λιμάνι, Ημερεύεις την ψυχή,

Θαλπωρή μες στη ματιά σου, Θαύμα κάθε χαραυγή.

Ιστορία τής χαράς μου, Ιαματική πηγή, 

Καλλονή αγαλματένια, Κυκλαμιά μοναδική.

Λυγερή κορμοστασιά μου, Λάμπεις μες στην αντηλιά,

Μέλι το χαμόγελό σου, Μαγική μου ζωγραφιά.

Νούφαρό μου ανθισμένο, Ναϊάδα μυστική,

Ξεχωρίζεις μέσα σ’ όλες, ομορφιά μου Ξωτική.

Όρκος μου το όνομά σου, Όνειρό μου φανερό,

Ποίημα το πρόσωπό σου, Περιβόλι ανθηρό.

Ρόδι άλικο γραμμένο, Ρεματιά μου δροσερή,

Σεληνόφωτη θωριά μου, Σεντεφένια μου μορφή.

Τρυφερή μου παρουσία, Τύχη μου χωρίς αλλά,

Ύπερος σε άσπρο κρίνο, Υακίνθου ευωδιά.

Φλόγα άσβεστη σιμά μου, Φέγγος όλου τού καιρού,

Χάραμα τριανταφυλλένιο, Χάρη τού Αυγερινού.

Ψιλοδιάλεχτο τραγούδι, Ψίθυρος μοσχοϊτιάς,

Ωραιόπλαστη σε όλα σαν το κάστρο τής Ωριάς.