Σωτηρία

Ακούω τη βαριά σου ανάσα,

που δε μπορείς να κοιμηθείς.

Δε θα σ’ αφήσω να μου φύγεις,

δε θα σ’ αφήσω να χαθείς.

Όσο μακριά κι αν θα μου πούνε,

θα βρω αυτό το γιατρικό,

φτερά στα πόδια μου θα βάλω,

θα τον νικήσω τον καιρό.

Κι αν η αρρώστια δε νικιέται

και με αυτό το γιατρικό,

όλη τη δύναμη θα βάλω,

κρυμμένη μέσα στο μυαλό.

Όλη η δύναμη σ’ εσένα

με θέρμη θα μεταγγιστεί,

ό,τι κακό, θα σου το κάψει,

θα σε κρατήσει στη ζωή.

Μέσ’ απ’ της σκέψης το μεδούλι,

με εργαλείο το καλό,

θα βγει απόσταγμα λατρείας

και θα σου διώξει το κακό.

Αυτό που χτίσαμε οι δυο μας

μέσα στο διάβα τής ζωής,

πηγή θα γίνει σωτηρίας

και στη ζωή θα ξαναρθείς.