Αφοσίωση...

Χωρίς μια λέξη να μου λες,

τα μάτια σου είναι αρκετά,

είν’ οι προθέσεις σου καλές

και τα αισθήματα αγνά.

Κάθε που φεύγω μακριά,

η λύπη σου είναι φανερή,

και για τους δυο η μοναξιά,

ξέρω καλά είναι κακή.

Όταν γυρίσω και με δεις,

δείχνεις ανείπωτη χαρά,

δίχως κουβέντα να μου πεις,

μου το εκφράζεις καθαρά.

Ως τώρα ούτε μια στιγμή,

δε μου ’χεις δώσει αφορμή,

λέξη για σε, να πω κακή

και στεναχώρια να φανεί.

Μπορεί ποτέ να μη μιλάς,

παρότι τόσο επιθυμείς,

με την ουρά σου που κουνάς,

ξέρω καλά τι θες να πεις.

Όπως εσύ, όμοια κι εγώ,

πιστό σκυλί μου σ’ αγαπώ,

σ’ έχω σαν άνθρωπο καλό

κι αυτό ’ναι κάτι μαγικό.