(4.4.2012 Συνταξιούχος αυτοπυροβολήθηκε
στην πλατεία Συντάγματος εις
ένδειξιν
διαμαρτυρίας…)
Νέα
κραυγή απ’ το κέντρο τής χώρας,
κι
άλλη γροθιά στο στομάχι γερή,
νέο
προμήνυμα άγριας μπόρας.
Χρέος
μας, όλοι να μείνουμε ορθοί.
Χρόνια
αφήσαμε φίδια και βδέλλες,
δίχως
αιδώ σε δανείων τρυφή,
πλήθος
ασήμαντων χρίσαμε ηγέτες.
Βάραθρο
χάσκει μπροστά μας βαθύ.
Όσο
κι αν είναι μεγάλη η οδύνη,
τώρα
θα γίνει ο λόγος ευθύς,
ήρθε
για όλους καινούρια ευθύνη,
πρώτα
η πατρίδα μας κι ύστερα εμείς.
(οι στίχοι αυτοί αποτελούν θλιβερή συνέχεια
των
αναρτήσεων : «Τριάντα χρόνια», «Ισχνέςαγελάδες»,
Αλίμονό μας αν δε σταθούμε όρθιοι...καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο παρελθόν αποδείξαμε, ως λαός, ότι παρά τα ολέθρια σφάλματά μας, καταφέρνουμε να ορθοποδούμε. Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου, αγαπητέ φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλα!! Κανένα πρόβλημα με τα σχολιά :) δεν έβγαλε κάτι...καλο σαββατοκύριακο εύχομαι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την άδειά σας ελπίζω...:
http://stixo-mythia.blogspot.com/2012/04/blog-post_07.html
Το Χρέος και η Ευθύνη τώρα είναι δική μας!
Ευχαριστώ πολύ Γιώργο, για την προσοχή σου.
ΔιαγραφήΤα δικά μου σχόλια δεν ήρθαν?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες φορές τάστειλα!!! Μα γιατί????
Εγραψα λοιπόν, πάνω απο τρεις φορές, πως το ποίημα μου θύμισε τα τετράστιχα του Υμνου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου και την επιμονή σου, αγαπητή Καρυάτιδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή