Παράτες-Πρωτόκολλα

Σοβαροί οι φαντάροι, καλοντυμένοι,

μακριά απ’ το έργο τους στέκουν ορθοί.

Σε στρωμένο χαλί βηματίζουν μπροστά τους

οιονεί βασιλείς, δύο πρωθυπουργοί.

Οι αιώνες περνούν, τα πρωτόκολλα μένουν

κραταιά σε πολλές τού πλανήτη γωνιές,

κι αν παλιές δυναστείες και θρόνοι χαθήκαν,

παραμένουν ακλόνητες κούφιες τιμές.

Βασιλείς, ηγεμόνες, στρατάρχες, σουλτάνοι,

αυτοκράτορες, ύπατοι, φαραώ

υπηκόων το φόβο τον είχαν ανάγκη,

απαιδεύτων και δούλων τους το θαυμασμό.

Μες στα χρόνια ορίσαν θεσμούς εγκωμίων,

στολισμένης βλακείας γελοίες πομπές

και με ύφος και πόζα θεών επιγείων

ωσαννά απαιτούσαν, ζητούσαν ευχές.

Στρατιώτες, και τώρα, λες κι είναι παιχνίδια,

μεταφέρονται, στήνονται σε προσοχή,

σπουδαγμένοι ηγέτες - χωρίς πια λοφία-

τα πρωτόκολλα δέχονται, δίχως ντροπή.