Φτάνει η μόρφωση;

Ήξερε ιάμβους και τροχαίους κι αναπαίστους,

όλα τα ποιητικά

και Σεφέρη και Ελύτη και πολλούς αρχαίους,

πλείστα φιλοσοφικά.

Άριστοι οι διάλογοί μας, οι αναζητήσεις,

τόσοι προβληματισμοί

για τα πάθη των ανθρώπων, και για τις ειδήσεις

έξοχοι σχολιασμοί.

Δύο χρόνια η ζωή μας κι έδωσα το τέλος·

είχαν μαζευτεί πολλά.

Ήταν όμορφα κι ωραία με τους αναπαίστους,

μα τα πλήρωνα ακριβά.

Τόση μόρφωση σπουδαία, επιπέδου γνώση,

καλλιέργεια πολλή,

πώς δε μπόρεσε στη σχέση το καλό να δώσει,

να ’ναι όμορφη η ζωή;

Κάθε λίγο τής κακίας άθλιες εκρήξεις

μου μαυρίζαν την ψυχή,

μα στις νότες των ιάμβων οι ωραίες νύξεις

βάλσαμο για την πληγή.

Όμως μια και δυο και δέκα η φιδίσια γλώσσα

άνοιγε ξανά πληγές,

ξαναπέφτανε στη λήθη τα ωραία λόγια

και γυρνούσαμε στο χτες.

Άφησα ιάμβους και τροχαίους κι αναπαίστους,

όλα τα ποιητικά,

μα και λόγους με φαρμάκι παραφορτωμένους.

Ξαναζώ στη λευτεριά!