Λόγοι αρχής

Καλό παιδί ο Χρήστος, μαθητής μου.

Ήρθε ο πατέρας στο σχολείο να με βρει,

να κάνω ιδιαίτερα στο Χρήστο.

-Δεν κάνω ιδιαίτερα, κι ας μου ζητούν πολλοί.

Διάπλατα μάτια απορίας.  -Γιατί;

-Για λόγους αρχής.

Και να με νιώθουνε δικό τους όλοι οι μαθητές μου.

Πλατύ χαμόγελο ειρωνείας.

-Καθηγητά μου, να ’ξερες τι γίνεται στην πιάτσα!

Είπε και άλλα διάφορα, κι ονόματα.

Έφυγε με χαμόγελο, γεμάτο οίκτο!

   Κι ήρθε και σπίτι μου ο λόγος του τη νύχτα:

-Καθηγητά μου, της συνέπειας,

ω ανθρωπάκο, της αφέλειας!

Άσε μια μέρα τα βιβλία και την ύλη σου,

και δες λιγάκι παραπέρα από τη μύτη σου,

η αγορά τραβάει πάντα την πορεία της

και τις αρχές σου τις πετάει στα σκουπίδια της.

Κι αυτοί, που νόμους διαρκώς για σένα γράφουν,

χαμογελούν για τις αρχές σου, και τ’ αρπάζουν.

Κοίταξε γύρω σου και δες την κοινωνία,

δεν είναι η εξαίρεση η ανομία.

Κι αν συνεχίζεις να θαυμάζεις το Σωκράτη,

μη σου διαφεύγει!

Με τις αρχές του πήγε πρόωρα στον Άδη!

-Πώς ν’ αντικρούσω τον τετράγωνό σου λόγο,

απάντηση δε βρίσκω να σου δώσω,

τι επιχείρημα στη σιγουριά σου να ορθώσω;

Για μυγδαλιές πώς να μιλήσω;

Γι’ αυτές που, κι αν αργούν, κάποτε ανθίζουν.

Για μυγδαλιές που μέσα στα τετράγωνα μαυρίζουν.

Πώς να τολμήσω;