Στις πύλες τής Ευρώπης

Απ’ το Μαρόκο στο Σουέζ, Συρία και Σινά,

από του Τίγρη τα νερά και μέχρι την Ινδία,

δικτάτορες αδίστακτοι, πετρέλαια φθηνά

και πέπλο αδιαπέραστο η άτεγκτη θρησκεία.

Εγκέφαλοι υπόγειοι, μυαλά σατανικά,

το σχέδιο τους ασύλληπτο, το χτύπημα των πύργων,

βρεθήκαν θανατόφιλοι, θρησκόληπτα παιδιά,

να πέσουνε και να θαφτούν μετά των αλλοφύλων.

Το πρόσχημα ατράνταχτο, οι πάντες ενεοί,

δικαιωμένοι σχεδιαστές με την επιτυχία,

στημένη αγανάκτηση, στημένη τεχνική,

μπαμπούλας πια παγκόσμιος η τρομοκρατορία.

Φωνές για δικαιώματα με ύποπτες κραυγές,

υποκινήσεις μυστικές, έργο καλών πρακτόρων,

αθλίων καθεστωτικών φτηνές εξαγορές

και όπλα, ασυλλόγιστα, σε κτήνη μισθοφόρων.

Δικτάτορες εις θάνατον χωρίς αναβολή,

στη θέση τους αγράμματα τρισβάρβαρα στοιχεία,

κι η Δύση ανθρωπιστική, μηδέν η συστολή,

αδιάφορη και άναρθρη στη θρησκοτυραννία.

Και τώρα μπρος στις πύλες μας μυριάδες δυστυχείς,

πνιγμένοι στη Μεσόγειο ζητούν τη σωτηρία.

Η Γηραιά αμέριμνη, ο ύπνος της βαθύς.

Το φίδι επωάζεται για τη Δημοκρατία.

                                  Αυξάνεται η επιρροή των ξενοφοβικών ρατσιστικών

                                  κομμάτων και οργανώσεων στην Ευρώπη.

                                             (από την ειδησεογραφία)

Απρίλης του '67

Απρίλης τού εξηνταεφτά, της βίας, της ντροπής,

του γύψου και του βούρδουλα στυγνή δικτατορία,

δεσμώτες τού ιππόδρομου, και πρώτος ο Ελής,

η Γυάρος νέος Παρθενών στην ίδια ιστορία.

Δοσίλογοι, ξενόδουλοι, χαφιέδες, αυλικοί,

σε θέσεις σκοτεινόμισθες χωλής δημοκρατίας,

αχρείοι προβοκάτορες, επεισοδιακοί,

για χρόνια προπαρασκευή αστυνομοκρατίας.

Πανεύκολα κυρίαρχοι, στρωμένο το χαλί,

μια νύχτα μόνο, αρκετή, ταχείες αλυσίδες,

ηγέτες δημεγερτικοί στον ύπνο το βαθύ,

αντίσταση ανύπαρκτη, κομμένες οι ελπίδες.

Γι’ ασήμαντο ατόπημα τυφλή καταστολή,

τρομοκρατία φυλακών, δοτών στρατοδικείων,

πατριωτοκηρύγματα – δεκάρικοι φτηνοί,

ελλάς ελλήνων χριστιανών των βασανιστηρίων.

Του λόγου απαγόρευση, η πρώτιστη αρχή,

η τάξη των ερπυστριών δίκην νεκροταφείου,

αλήθεια και παρηγοριά ξενόγλωσσοι σταθμοί,

και ύποπτος ο διπλανός τού κάθε καφενείου.

Του καθεστώτος άφθονοι πρόθυμοι συνεργοί,

από δραγάτες των χωριών ως αρεοπαγίτες,

και ρασοφόροι διάφοροι υποστηρικτικοί.

Κι υπάλληλοι διπρόσωποι ερπετοθεσιθήρες.

Εφτά ετών εγκλήματα, κατάλογος μακρύς,

και αίσχιστο κακούργημα εσχάτης προδοσίας,

του Κίσιγκερ αθύρματα γελοίοι στρατηγοί,

της Κύπρου μας την κεφαλή στο πιάτο τής Τουρκίας.

Άτακτη χουντοδιάλυση μπροστά στη συντριβή,

δημοκρατίας έλευση στου κόσμου την κοιτίδα,

συγκρατημένοι οι μουντοί καινούριοι οιωνοί.

Αξία πρώτη, άφθαρτη, απ’ όλα η Πατρίδα.

Η διαδρομή λιγόχρονη, η μνήμη μας κοντή,

μικρόπνοος ο στόχος μας φθηνής ευημερίας.

Μα στη στροφή το βάραθρο βεβαία αναμονή.

Η Νέμεση αμείλικτη! Νόμος τής Ιστορίας.

Σημειώσεις (για τους νεότερους)

-Παναγιώτης Ελής: Το πρώτο βεβαιωμένο θύμα τής χούντας.

Δολοφονήθηκε την 21^η Απριλίου στον ιππόδρομο, όπου

συγκέντρωναν τους συλλαμβανόμενους πολίτες. Στη συνέχεια

οι περισσότεροι εκτοπίστηκαν στη Γυάρο.

-Παρθενών: Ιθύνοντες της περιόδου τού εμφυλίου χαρακτήριζαν

τη Μακρόνησο Νέο Παρθενώνα.

-προβοκάτορες: Από το ιουλιανό πραξικόπημα του ’65 μέχρι

την προκήρυξη των εκλογών για το Μάιο του ’67, σε όλες τις

λαϊκές συγκεντρώσεις, προβοκάτορες προκαλούσαν επεισόδια,

για δημιουργία κλίματος οχλοκρατίας.

-ξενόγλωσσοι σταθμοί με ελληνόφωνα προγράμματα:

Ντόιτσε Βέλε, Μπι μπι σι, Παρίσι, σταθμοί τού ανατολικού μπλοκ

ακόμα και «η φωνή τής Αμερικής».

-Χένρυ Κίσιγκερ: Υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, αρχιτέκτονας

της Κυπριακής τραγωδίας.    

Σχετικά ποιήματα  1, 2, 3, 4

Όχι στη «φυγή»

Τον κόσμον άφες αυτόν τον πλάνον,

ηδονών τέρας και οδυνών.

Ιδέ! των φαύλων και των τυράννων

έρμαιον είναι παντοτεινόν.

                                 

                                  Στροφή από το ποίημα «Ωδή επιθανάτιος»

                                  του ποιητή Ιωάννη Καρασούτσα,

                                  που αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 1873

                                  στα 49 του χρόνια.        

                                                            

Δε θα με ρίξει ο κόσμος στον τάφο,

χάρη των φαύλων δεν κάνω καμιά,

κι αν δεν αλλάζει, κι εγώ δεν αλλάζω!

και στους τυράννους ενότης – γροθιά.

Κι αν, ποιητή, βλέπεις πλάνον τον κόσμο

και τερατώδη κοντά και μακριά,

κοίτα κι αλλιώς του ετύμου τον λόγο,

πώς το «κοσμώ» φέρει πλείστα καλά.

Μην ορρωδείς, ποιητή μες στη δίνη

των εθελόκακων και των μικρών,

λίγοι δεν είναι οι άλλοι εκείνοι

των εγκοσμίων ωραίων σκοπών.