Η ζυγαριά

Μια ζυγαριά είν’ η ζωή μας,

προβλήματα και δυσκολίες, κακοτυχίες, συμφορές,

φορτώνονται στον ένα δίσκο όπως οι πέτρες οι βαριές,

ποτέ  ο δίσκος δεν αδειάζει, ποτέ δεν είναι καθαρός

αλλ’ απ’ τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γίνει ελαφρός.

Λύσεις, στιγμές ευτυχισμένες, της τύχης εύνοιες μικρές,

στον άλλο δίσκο δίνουν βάρος, τις πέτρες κάνουν ελαφρές.

Απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, από το βράδυ ως το πρωί,

από Γενάρη σε Δεκέμβρη, πάντα και κάθε εποχή,

οι δίσκοι ανεβοκατεβαίνουν και προχωράει η ζωή

και είναι λάθος να νομίσεις πως ο ζυγός ισορροπεί.

Το πιο μεγάλο όμως λάθος, να δεις το δίσκο τον κακό

βαρύ, ασήκωτο για πάντα, το τέλος πια οριστικό.

Και ένα ψήγμα ευτυχίας, όσο κι αν φαίνεται μικρό,

μπορεί το βάρος το μεγάλο να το σηκώσει σαν φτερό.

Ας λέμε πάντα κάθε βράδυ, ας λέμε πάντα το πρωί,

ό,τι μας βρει κι ό,τι μας έρθει, είναι ωραία η ζωή.