Μια πέτρα στο βάλτο

 

Στο τέλμα τής μικροκρατίας,

της χρόνιας αδιαφορίας

εκείνος ήρθε ορμητικός,

ανύποπτος κι ενθουσιώδης.

Να βάζει τάξη και σειρά

για το σωστό και το ωραίον.

Πυξίδα του η προσφορά.

Ήτανε ένας, αλλά λέων!

Τον είδαν ερευνητικά

με μια μικρή ανησυχία,

μα το σκεφτήκαν πρακτικά·

ήταν καλός για εργασία!

Έβαλε τάξη και σειρά

σε εκκρεμή παρωχημένα

και σε μεγάλα και μικρά,

από τους άλλους αφημένα.

Μα σαν τον είδαν μακρινοί,

εύκολα κάνανε συγκρίσεις.

Νιώσανε φόβο οι μικροί·

αντιπαθούσαν τις διακρίσεις.

Κίνδυνο είδαν οι μικροί,

πυροδοτήθηκε κι ο φθόνος,

ανασφαλείς και κυνικοί.

Εκείνος λέων, αλλά μόνος.

Στενό συμφέρον οι πολλοί,

εδραιωμένο το σινάφι

βάλανε μπρος τη διαβολή,

για να μαυρίσουν το χρυσάφι.

Στους μακρινούς υπαινιγμοί,

υπόγεια συκοφαντία,

μία παγίδα πειστική·

κι ο λέων σε απολογία!

Ήτανε μια διαταραχή

του λέοντος η παρουσία.

Μία παγίδα πειστική

και έληξε η φασαρία.

Κριτική και αντιδράσεις

 

Α)

Καλόπιστα διατυπωμένη

μια κάποια επιφύλαξη

στου φίλου το γραπτό.

Ο φίλος όμως διψασμένος

για ύμνους και εγκώμια.

Και μένει τώρα χολωμένος…

Β)

Ευχάριστοι οι έπαινοι,

οι ύμνοι, τα θαυμαστικά

(ακόμα και τα σκόπιμα τα υποκριτικά).

Μα, φίλε, από σένα θέλω

την πάσα ειλικρίνεια.

Δείξε μου λάθη, παραλείψεις,

ατέλειες κι υπερβολές.

Αμφιβολία να μην έχω

πως είν’ αλήθεια όσα λες.

Συγκλητική αφασία

 

Ο αυτοκράτωρ απεχθής, αδίστακτος και κομπορρήμων,

περί παντός τού επιστητού ως δοκησίσοφος ειδήμων.

Των εργολάβων εκλεκτός, στους αφελείς ως ελεήμων.

Αμέριμνοι συγκλητικοί των τετριμμένων προσχημάτων,

αδιάφορα εγκριτικοί αχρείων νομοθετημάτων.

Με κήρυκες στην αγορά περί ανέμων και υδάτων.

Πεπατημένη πρακτική, προνόμια ασφαλισμένα,

με τέθριππα πολυτελή από πληβείους πληρωμένα.

Η αφασία διαρκής, τα ήθη εξαχρειωμένα.

Και οι εχθροί προ των πυλών εδάφη εποφθαλμιούντες,

εξοπλισμένοι αστακοί αδιάκοπα ασχημονούντες,

με σχέδια μακροχρόνια την αφορμή επιζητούντες.