Στην πυρά

 

Τα κύτταρα σε άναρχη πορεία,

ματαίως προσπαθούνε οι γιατροί,

ακόμα λίγες μέρες διορία

και ο ληξίαρχος να βγάλει το χαρτί.

Κατάλαβε καλά τη διορία,

και στα παιδιά του η απαίτηση γραπτή:

«Μες στη φωτιά να λήξει η ιστορία,

μη φοβηθείτε και μου κάνετε ταφή.

Οι διάφοροι ας πουν ό,τι νομίζουν,

δική μου η απόφαση αυτή.

Δεν τους αρκεί τη ζήση να ορίζουν,

τον έλεγχο ζητούν και στη θανή».

Τοις μετρητοίς

 

Ήτανε καλόκαρδος ο Ζήσης,

το αναγνωρίζανε πολλοί.

Ένα βράδυ, κάτι στην παρέα,

και ο Ζήσης έβγαλε χολή.

Απορήσανε που τον ακούσαν·

σαν να ήταν εχθρική βολή.

Πάντοτε φιλότιμος ο Μάκης

πρόθυμα να σπεύδει, να συντρέχει.

Σήμερα σε μια τρανή ανάγκη,

η αδιαφορία τον κατέχει,

σαν να είναι κάποιος ξένος

που φιλότιμο δεν έχει.

Σοβαρή και συνετή η Αρετή,

στις κουβέντες μετρημένη,

όμως τη Δευτέρα στη γιορτή

φέρθηκε λες κι ήταν φαντασμένη,

μια εξήγηση αδύνατο να βγει,

κι είναι πια εκτεθειμένη.

Ο Αντώνης, η Μελίνα, ο Πετρής,

η Σοφούλα, ο Νικόλας, η Παγώνα,

τόσοι φίλοι και γνωστοί και συγγενείς

ίσως κάποτε σου δείξουν άλλη εικόνα.

Η Αρτέμω, η θυμόσοφη γιαγιά,

στο σχολείο μόνο δυο βδομάδες.

Ήτανε τα λόγια της απλά

κι είχε για τον κόσμο δυο αράδες:

Γίνε τής ζωής ο μαθητής,

μάθε να παρατηρείς τους τρόπους.

Πάρε τη ζωή τοις μετρητοίς,

όχι όμως τους ανθρώπους! 

Ασπίδα

 

Αυθόρμητος και άδολος ο Λεμονής,

οι χωριανοί χοντροκομμένοι,

στην κοροϊδία αρκετοί επιφανείς

με γλώσσα στο κακό ακονισμένη.

Πήρε τα μάτια του μια μέρα ο Λεμονής,

μακριά από του κόσμου την κακία,

για τη φυγή του συμφωνούσαν κι οι γονείς,

αλλού να βρει κι αυτός μια ευτυχία.

Με θάρρος στην καινούρια του δουλειά,

για το σκοπό του αποφασισμένος,

σε μια παρένθεση κλεισμένα τα παλιά.

Ελεύθερος εκεί που ήταν ξένος.

Τριάντα χρόνια ξενιτιά ο Λεμονής

και γύρισε με μια γυναίκα ξένη,

με σιγουριά τον καρτερούσαν οι γονείς,

και τώρα ζουν μαζί ευτυχισμένοι.

Αυθόρμητος και άδολος ο Λεμονής,

και ίδια παραμένει η ψυχή του.

Κακή κουβέντα δεν του λέει πια κανείς,

αλλά κι αυτός ψημένος στη ζωή του.

Το  φθόνο αν σε κάποια μάτια δει,

με καλοσύνη πάντα χαιρετάει,

για των ανθρώπων το ποιόν έχει πειστεί,

και τη γαλήνη του μπορεί και τη φυλάει.