Γιούργια

Πρώτοι σηκώσαν οι αγρότες άρματα

και πιάσανε τις εχθρικές οδούς,

με αγωνιστικά τα άσματα.

Ήταν αδικημένοι.

Όταν εκείνοι κουραστήκαν,

ήρθαν στα μετερίζια οι υπάλληλοι,

οι απολυμένοι.

Αυτούς τους άλλαξαν οι άνεργοι,

ήταν απελπισμένοι.

Ύστερα ήρθαν οι γιατροί οι κρατικοί,

οι κακοπληρωμένοι,

κι ύστερα οι συνταξιούχοι, οι περήφανοι,

αλλά πετσοκομμένοι.

Ακολουθήσαν κι άλλοι, όλες οι εφεδρείες.

Και τέλος ήρθαν στα καραούλια οι οδηγοί

με τα φορτηγάρματα

για τη χαριστική βολή.

Κι αφού κατατροπώθηκε ο εχθρός –

κατειλημμένη πλέον κάθε εχθρική οδός –

στήθηκε μέγας εθνικός χορός.

Και ο παιάνας θριαμβευτικός:

Ζήτω η δημοκρατία.

Ζήτω ο πολιτισμός.

Ζήτω ο τυφλός αγώνας

και ο παραλογισμός.

(δις, τρις, εκατοντάκις, χιλιάκις).