Παραπεριουσία

Μες στου κόμματος τα δίχτυα και της εξουσίας,

όμηρος μιας γνωριμίας, κάποιας συγκυρίας,

βρέθηκα να παίζω ρόλο σε παρατυπίες,

που στην πράξη όμως ήταν μηχανορραφίες.

Στου υφυπουργού τη θέση, λίγη εξουσία,

οι μηχανισμοί στημένοι εικοσαετία,

όταν πήγα να τ’ αλλάξω και να βάλω τάξη,

η εφημερίδα τάδε, μού ’παν, θα ουρλιάξει.

Και αντί να τα βροντήξω και να πάρω δρόμο,

οι μηχανισμοί με φράξαν, μού ’καναν και δώρο

ένα σπίτι για την κόρη σε ωραία θέση,

κι από κει και πέρα πλέον, άλλαξε η πλεύση.

Φαύλες εξυπηρετήσεις και δωροληψίες,

διαπλοκές και παραλείψεις και ατασθαλίες,

σκοπιμότητες κρυμμένες σε ωραίες λέξεις,

και στημένες μ’ αντιπάλους αντιπαραθέσεις.

Έληξε η εξουσία, πέρασαν τα χρόνια,

εξασφαλισμένα πλέον και τα δυο εγγόνια,

εκδρομές πολυτελείας από το Ντουμπάι

στις Σεϋχέλλες, τις Βερμούδες μέχρι τη Χαβάη.

Από τους παλιούς μου φίλους έχω πια ξεκόψει,

τα κοιτάγματά τους άλλα, μ’ έχουν χαντακώσει.

Οι φροντίδες και οι σκέψεις μόνο στα χαρτιά μου,

στις κρυφές μου καταθέσεις και τα έντοκά μου…