Και μόνο το πνεύμα

 

Το πνεύμα προθυμότατο

για διάσελα και λαγκαδιές,

γι’ ακρώρειες και κρυόνερα,

για ξάγναντα και ρεματιές.

Το σώμα όμως ράθυμο,

αβέβαιο, διστακτικό·

αυτό που ήτανε ταχύ,

παράτολμο κι ανθεκτικό.

Πνεύμα εσύ, μη σταματάς,

φέρνε εικόνες σου παλιές

και παίρνε τούς ανήφορους

για βίγλες και αετοφωλιές.

Πάρε γραμμή το Σμόλικα

και της Αστράκας τούς γκρεμούς,

πετάξου μέχρι τ’ Άγραφα,

σταμάτα στους πυκνούς δρυμούς.

Στοχάσου τι σου είπανε

των πεύκων οι ψιθυρισμοί,

τι εποχές σού έδειξαν

των βράχων οι χρωματισμοί.

Θυμήσου πού περπάτησες,

στη Φύση τι συνάντησες!

Χορτάτες οι αισθήσεις σου

και πάμπλουτη η μνήμη σου.

Βρήκες πού είν’ οι ρίζες σου

και τα θεμέλιά σου.