Οι μέρες απαράλλαχτες, οι νύχτες όλες ίδιες,
οι σκέψεις ανυπόφορες, κακές ιδέες μύριες,
τα σχέδια ατελέσφορα, ελπίδες γκρεμισμένες,
οι δρόμοι όλοι άβατοι, οι γέφυρες κομμένες.
Μες στη νοτιά τής καταχνιάς, στη μαύρη απελπισία,
ήρθες σαν λάμψη κεραυνού, σαν θεία παρουσία,
με το χαμόγελο πλατύ, τα χέρια απλωμένα,
ζωντάνεψαν χαρούμενα ωραία περασμένα.
Οι μέρες γίναν λαμπερές, φορτώθηκαν λουλούδια,
στα όνειρά μου αντηχούν πανέμορφα τραγούδια,
στις σκέψεις ξαναφύτρωσαν οι πρώτες μου ελπίδες,
στον άνεμο διαλύθηκαν ανύπαρκτες παγίδες.
Κακές ιδέες χάθηκαν,
προβλήματα λυθήκαν,
οι δρόμοι γίναν διάπλατοι,
οι γέφυρες στηθήκαν,
μπροστά το μέλλον φωτεινό,
ανέσπερο αστέρι,
μαζί σου πια στην ξαστεριά,
στο νέο καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου