Δίλημμα

                                                   (στην Ολυμπία)

Το παράθυρο πάλι χτυπάνε καρδιά μου,

γνωριμία καινούρια μάς βγαίνει μπροστά,

πάνω κει που ’χα βρει την παλιά μοναξιά μου,

οι χορδές σου καρδιά μου χτυπούν δυνατά.

Μοναχή, είχα πια τη στυφή σιγουριά μου,

γνωριμίες πολλές μ’ έχουν κάψει πικρά,

μα εσύ δε μπορείς μοναχή σου καρδιά μου,

και με σπρώχνεις να μπλέξω ξανά στα μικρά.

Στα μικρά που με γέρασαν πριν τα τριάντα,

που μου έχουνε δείξει τον κόσμο καλά,

και αυτά που τα νόμιζα όμορφα πάντα,

είναι τώρα γεμάτα ψεγάδια πολλά.

Σ’ ένα δίλημμα νέο με βάζεις ζωή μου

και απάντηση θέλεις να δώσω σαφή,

ή διαλέγω ξανά τη μουντή μοναξιά μου

ή αφήνομαι πάλι σε τύχη τυφλή.