Πεύκα,
έλατα σιμά μου και ακρόβραχα,
είναι
μέσα τού Απρίλη, όλα λιόχαρα,
δίπλα
μου μπουμπουκιασμένη στέκει η κερασιά
και
βουίζει σαν κυψέλη η κορομηλιά,
ελαφροκοκκινισμένη
η ροδακινιά,
σιγοψιθυρίζει
η κρήνη κάτω απ’ την ιτιά.
Στου
αιθέρα το γαλάζιο όλα ζωγραφιά.
Όσο
δύσκολη κι αν είναι η παλιοζωή,
φτάνει μία μόνο μέρα όμοια σαν κι αυτή,
για
να λες: ό,τι κι αν έχω, ό,τι κι αν πονεί,
όποιο
βάσανο με τρώει, ζήτω η ζωή.
Αναδημοσιεύουμε σήμερα το θέμα σας στη στήλη "ΕΜΦΑΣΗ" του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης". Η συγκεκριμένη στήλη βρίσκεται στην πλαϊνή κάθετη μπάρα του blog μας και η αναδημοσίευση γίνεται με απευθείας παραπομπή στο δικό σας ιστολόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια…
Ευχαριστώ πολύ για την τιμητική σου χειρονομία, αγαπητέ μου Ευρυτάνα. Σε χαιρετώ από τα δικά μου βουνά, το Γράμμο και το Σμόλικα.
ΑπάντησηΔιαγραφή