Μία φορά

Μία και μόνη φορά η ζωή,

κρίμα μεγάλο χαμένα να φεύγει,

τ’ αύριο άγνωστο, ποιος ξέρει τι,

πού θα βρεθούμε και τι θα μας έρθει.

Κάθε μας μέρα με χίλια καλά,

αν προσπεράσουμε, φεύγουν και πάνε,

δέντρα, φεγγάρια, ποτάμια, βουνά

δίνουν φτερά και μαζί τους πετάμε.

Έρχονται όμως κι ατέλειωτα πλην,

που μας κρατούν και στο κύμα μάς ρίχνουν,

με πλοηγό μας τα όμορφα συν,

είναι στο χέρι μας να μη μας πνίγουν.

Μες στον αγώνα τής όλης ζωής,

και οι συνάνθρωποι όλο μοχθούνε,

κι αν μας φορτώνουν με τάσεις φυγής,

μόνο μαζί με αυτούς πολεμούμε.

Ίσως να έρθει μια μέρα. Μακριά,

που οι πολλοί θα μπορέσουν να δούνε:

Όλοι μπορούμε να βγούμε ψηλά

και με χαρά ηρεμίας να ζούμε.