Πώς έγινε

                                                        (στην Ευθυμία)

Για δέκα χρόνια σύντροφοι, μια ήρεμη ζωή,

σ’ όλα μαζί με δύναμη, με σιγουριά και πίστη

και με τη βεβαιότητα του πάντοτε μαζί.

Για δέκα χρόνια σύντροφοι, μα ήρθε η στιγμή

που άκομψα και άπρεπα με άφησες μονάχη,

δεν έφυγες, δε χάθηκες, μα χώρια η ψυχή.

Δυο χρόνια συνεχίζουμε και είμαστε μαζί,

εσύ παρέες διάφορες και γω στη μοναξιά μου,

συγκάτοικοι και σύνευνοι και σαν παλιοί γνωστοί.

Κυλά ο χρόνος άτεγκτος, ατέρμων και τραχύς,

και συ στην ευτυχία σου αμνήμων συνεχίζεις.

Πώς έγινε και σβήστηκε τ’ ωραίο μιας ζωής;