Θαμπός ο ήλιος σήμερα στις δύο τού Σεπτέμβρη,
επίμονα τα σύννεφα τον μάχονται σκληρά,
η ψύχρα τού φθινόπωρου διώχνει το καλοκαίρι,
μα στις δικές μας τις καρδιές τα πάντα είναι ζεστά.
Βρεθήκαμε την άνοιξη κι οι δυο στη μοναξιά μας,
και βγήκε απ’ τη συνάντηση γλυκιά παρηγοριά,
προχθές γινήκαν εκατό οι μέρες τής χαράς μας,
που σαν ζευγάρι ζήσαμε και νιώθουμε πουλιά.
Πρώτη φορά κατάλαβα πώς είναι η αγάπη,
αισθήματα παλιότερα ξεφτίζανε γοργά,
αλλιώς ετούτη τη φορά, υπάρχει ένα κάτι,
που λέξεις δεν υπάρχουνε για να το πουν σωστά.
Θεμέλιο ατράνταχτο οι εκατό μας μέρες,
απάνω τους θα χτίσουμε ωραίο σπιτικό,
όσοι χειμώνες και να ρθουν και μέρες παγωμένες,
εμείς θα τό ’χουμε ζεστό, θα είναι ιδανικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου