Μυγδαλιά μου ανθισμένη,
άνοιξή μου ακριβή,
αν μου φύγεις, αν μου λείψεις,
τι τη θέλω τη ζωή.
Όταν με αφήνει ο ύπνος
μες στη νύχτα τη βαθιά,
την αγάπη μου φουντώνει
η ανάσα σου η γλυκιά.
Το πρωί σαν ξημερώσει,
είσαι η ανατολή,
πιο μεγάλη, πιο ωραία
από την πραγματική.
Μ’ αγκαλιάζεις με λατρεία,
μεταξένια τα φιλιά,
και τα μάτια σου μου λένε
«σ’ αγαπώ αληθινά».
Δύο χρόνια η ζωή μας
έχει πάντα ξαστεριά,
τον ορίζοντα κοιτάμε
μ’ αισιόδοξη ματιά.
Ο καθένας για τον άλλο
στήριγμα κι απαντοχή,
σ’ όλα σίγουροι για πάντα
θα τραβούμε στη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου