Άμα στο διάβα της ζωής η τύχη σ’ αδικήσει,
μπροστά στην τύχη θα στηθεί, γερά θα σε στηρίξει.
Άμα χαθεί ο αδερφός κι ασήκωτη η λύπη,
αυτός κοντά σου θα σταθεί, ο αδερφός δε λείπει.
Άμα παιδί, νύφη, γαμπρός σε βάσανο σε ρίξει,
μέσα στο σπίτι σου θα ρθει, τη θλίψη θα λυγίσει.
Αν σ’ αδικήσει ο αδερφός και πέτρα σού πετάξει,
αυτός θα γίνει αδερφός, ασπίδα θα προτάξει.
Αν σ’ αρνηθούν τα πρόσωπα που ’ταν αγαπημένα,
αυτός έχει αισθήματα αγνά και δεδομένα.
Αν κάποιον θέλεις για να πεις το μαύρο μυστικό σου,
αυτόν θα έχεις έμπιστο και σίγουρο δικό σου.
Άμα σε βρει τρανή χαρά και γύρω η ζήλεια ανθίσει,
διπλή γι’ αυτόν θα ’ναι η χαρά, μ’ αγάπη θα στο δείξει.
Στο βλέμμα του, στα λόγια του, και στης φωνής τον τόνο
ψέματα δε θα δεις ποτέ, καλή αλήθεια μόνο.
Το ταίρι μας και τα παιδιά, τ’ αδέρφια κι οι γονείς μας,
πρόσωπα όλα λατρευτά, σταθμοί για τη ζωή μας,
δίπλα τους στέκει άξιος, εφάμιλλος ο ΦΙΛΟΣ,
που είναι πια ισάδελφος και όχι μόνο ΦΙΛΟΣ.
