Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Χωρίς μισθό

 
Τα κτήματά του λιγοστά,
τα μεροκάματα μικρά,
άγνωστη λέξη ο μισθός.

Ο βίος του αβέβαιος.
Μα παραμένει ελεύθερος·
κανένας πάνω του ζυγός.

Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

Έκκληση ενός παππού - αποκριά

 
Μη βάλτε σήμερα κουρέλια,
και παντελόνια τρυπητά,
τα ξεφτισμένα σας ρετάλια
που σας κοστίζουν κι ακριβά.

Βγάλτε τις βίδες απ’ τα φρύδια,
από τη γλώσσα και τ’ αυτιά,
σιδερικά από τη μύτη
και τα κουμπιά απ’ την κοιλιά.

Μια μέρα είναι! Θα περάσει.
Βάλτε τα ρούχα τα καλά.
Όπως παλιά να σας χαρούμε·
μέρα γιορτής. Αποκριά!

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2024

Επικείμενη κραυγή στην αποικία

 
Ελεεινός ο αρμοστής και όμως τον κρατούνε
συμφέροντα διαχρονικά κρυφά και φανερά,
ποικίλοι διαπλεκόμενοι συχνά τον εξυμνούνε,
οι βολεμένοι αδρανείς μπροστά στη διαφθορά.

Με ευτελή θεάματα ταΐζουνε τα πλήθη
και τους αποκοιμίζουνε με μικροπαροχές,
γι’ αλήθειες παρουσιάζονται χοντροκομμένοι μύθοι,
τους υπηκόους εγκαλούν για ξένες ενοχές.

Καλά περνούν ημέτεροι θρασείς εξωνημένοι,
φαιδροί εξουσιόχαροι και χειροκροτητές.
Το βλέπουν πως ακίνδυνοι μένουν οι κοιμισμένοι,
που δεν τολμούν ν’ απαλλαγούν από τους υβριστές.

Κι ενώ τα πάντα φαίνονται σβηστά και νεκρωμένα,
αρχίζουν πια ν’ ακούγονται απόμακρες φωνές.
Μπορεί δυο-τρία πνεύματα στο δίκαιο ταγμένα
τα πλήθη ν’ αφυπνίσουνε σαν άλλες εποχές.

Και σαν ξεσπάσει θύελλα και διώξουν το δυνάστη,  
αγώνας νέος, να βρεθεί μια λύση εφικτή.
Μη φέρουνε στη θέση του καινούριον μυθοπλάστη
και πέσουνε ηττοπαθείς στην ίδια παρακμή.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

Το αφήγημα

 
Η είδηση απρόοπτη, μεγάλος προβληματισμός,
τεράστιο το ζήτημα, ανήσυχος ο πληθυσμός.
Και άσχετοι και σχετικοί σε συζητήσεις βουερές
τις δύο λύσεις ερευνούν με φλύαρες αναφορές.

Σε δύο μέρες ξαφνικά η μία λύση χάνεται,
η άλλη, συστηματικά, μοναδική προβάλλεται.
Στα Μέσα πλέον σταθερά το ίδιο πάντα αφήγημα,
ο κόσμος πρέπει να πειστεί πως δεν υπάρχει δίλημμα.

Οι μήνες πέρασαν αργά, ο φόβος παραλυτικός,
τα ίδια λόγια διαρκώς, μονόλογος ασφυκτικός.
Και κάποτε διαφάνηκε πως πίσω από το ζήτημα
υπήρχε πονηρός σκοπός με πληρωμένο αφήγημα.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

Ο άγνωστος Βάσος

 
Αφέλεια ευδιάκριτη,
οι ικανότητες μικρές.
Υπέφερε από τους άλλους,
οι εμπειρίες του πικρές.

Δεν τά ’παιρνε τα γράμματα ο Βάσος·
μέχρι την τρίτη στο Δημοτικό.
Μονάχα τα θελήματα η δουλειά του,
δεν άντεξε κανένα αφεντικό.

Η μάνα του συχνά τον επαινούσε
για οτιδήποτε κατάφερνε καλό,
κι εκείνος άλλο τόσο να βοηθάει,
όσο μπορούσε με το λίγο του μυαλό.

Το ζοφερό σαρανταένα,
ο Βάσος στα δεκαεφτά,
με κάποιους άλλους μες στην πείνα
για λάδι μέχρι την Παραμυθιά.

Μια μαύρη μέρα, σαν θηρία
ανθρωποβόροι ήρθαν Γερμανοί,
παρέδωσαν στις φλόγες το χωριό μας,
με τρόμο στα βουνά οι χωριανοί.

Αδιάφορος στον κίνδυνο ο Βάσος
κι ας σφύριζαν οι σφαίρες στο χωριό,
σε αποθήκες έψαξε κουβάδες
απ’ το πηγάδι μάζευε νερό.

Κατάφερε να σβήσει έξι σπίτια,
να σώσει των γειτόνων ζωντανά.
Τον βρήκανε κατάμαυρο να τρέχει,
σαν άφησαν οι άλλοι τα βουνά.

Κανείς δεν ξαναπείραξε το Βάσο,
πολλοί γεμάτοι ενοχές.
Κι η μάνα του ευτυχισμένη
που είχε ο Βάσος της αξίες μυστικές.

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

Τοπίο διαρκείας

 
Αχρείων μεγαληγορία
ηγετική αβελτηρία
εικονική ευημερία
διεφθαρμένη ευφορία
στα όρη ανεμοθηρία

φασιστικές παλινορθώσεις
βεβιασμένες εκκενώσεις
τρομοσκοπούμενες ιώσεις
ξένων πατρώνων δικαιώσεις
αδέκαστων απαξιώσεις

παρωχημένες υποσχέσεις
κοινωνικές αποσυνθέσεις
ξεπουλημένες κατασχέσεις
ανάξιων επιβραβεύσεις
μαφιόζικες επισυνδέσεις

αντεθνικές υποχωρήσεις 
του χρέους διαρκείς αυξήσεις
νοσοκομείων παραλύσεις
κατευθυνόμενες ειδήσεις
μονοφωνίας ενισχύσεις

παραγραφές χοντρών σκανδάλων
κυριαρχία παπαγάλων
δημηγορίες άλλ’ αντ’ άλλων
ασχήμιες τακτικών βανδάλων
κατακαμένο περιβάλλον.

Κατάλογος απελπισίας
σε καθεστώς ανοησίας
προκλητικής αναισθησίας
ανύπαρκτης αυτογνωσίας
γενικευμένης αφασίας.

Και άλλα τόσα να προσθέσεις,
η λίστα τούτη δεν τελειώνει,
μα τελειώνει η πατρίδα,
σαν πλοίο μες στην καταιγίδα
και με χαμένη την πυξίδα.

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024

Σοδειά

 
Ήρθαν τέσσερις εμπόροι, μου ζητούνε τη σοδειά,
όπως πέρυσι και φέτος να την πάρουνε φθηνά.
Είπα δεν τους τη χαρίζω, είν’ ο κόπος μου πολύς.
Κάθε χρόνο μαθημένοι στον τορό τής αρπαγής.

Πήγα ρώτησα στην πόλη, ψάχνοντας καλή τιμή,
ίδιοι όλοι οι εμπόροι, στο αγόρασμα φθηνοί.
Βρήκα άλλους συναδέλφους, λόγια είπαμε καλά,
να σταθούμε ενωμένοι, να χαθούν τ’ αρπακτικά.

Λόγια-λόγια δίχως πράξη και μας πήραν τη σοδειά,
ξαναζύγισαν τους κόπους με δική τους ζυγαριά.
Μεροδούλι-μεροφάι, στη δουλίτσα μας εμείς,
ο καθένας μοναχός του κι οι εμπόροι ευτυχείς!