Από μια σπίθα

 

Όλα τα κάρβουνα σβησμένα,

καμιά ελπίδα για φωτιά,

τα βλέμματα συλλογισμένα,

απλώνονταν η σκοτεινιά.

Όλα τα κάρβουνα σβησμένα,

μα ξάφνου φάνηκε καπνός,

μια σπίθα μέσα στα χαμένα·

ένας κρυμμένος οιωνός.

Η σπίθα μέσα στα χαμένα

μια φλόγα μικροσκοπική.

Τα βλέμματα ξεθαρρεμένα.

Ίσως κινούσαν μερικοί…

Προσχωρήσεις

 

Νοσταλγεί την εξουσία,

μα την έχουνε οι άλλοι

που τους είχε απορρίψει·

ήξερε πως ήσαν φαύλοι.

Τού ’λειψε η εξουσία,

κι ένας τρόπος έχει μείνει·

να συμπορευτεί μαζί τους,

βουλευτής ξανά να γίνει.

Κι έτσι τα παλιά του βέλη

έχουν γίνει παλαμάκια.

Οδηγός ο Μακιαβέλι

στου γκουβέρνου τα σοκάκια.

Ο μη διαθέτων, στην 14η

 

Ο αρμοστής στην αποικία κανονισμούς χειρίστους θέτει,

προβλήματα στους υπηκόους χωρίς περίσκεψη προσθέτει,

με τη σωρεία των λαθών του για κατρακύλα προδιαθέτει.

Με τυποποιημένες φράσεις τις αγορεύσεις του συνθέτει,

στις αιτιάσεις αντιπάλων λογάκια αντιπαραθέτει,

τα ίδια και ξανά τα ίδια χωρίς ειρμό ανασυνθέτει,

σε οχληρές επερωτήσεις άλλ’ αντί άλλων καταθέτει.

Πληθώρα δημοσίων έργων σε ημετέρους αναθέτει,

για κάποιες σκοτεινές δαπάνες αοριστίες παραθέτει,

ωτακουστές επιστρατεύει, συνωμοσίες υποθέτει,

για τις δικές του αστοχίες τούς συνεργάτες του εκθέτει.

Μεγάλων προβλημάτων λύσεις σε βάθος χρόνου μεταθέτει,

του μέλλοντός του τις ελπίδες σε αφελείς εναποθέτει.

Αξιοπρέπεια καμία ως ηγεμόνας δεν διαθέτει.

Επιτέλους κάθαρση

 

Να που υπάρχει τελικά τυφλή δικαιοσύνη· 

της διαπλοκής τα τρωκτικά, αχρείοι μανδαρίνοι

οδεύουνε στις φυλακές για τ’ ανομήματά τους,

αφού αποκαλύφθηκαν τα μύρια ψέματά τους:

Λαγκάρντιοι, νοβάρτιοι, σκοπιμονομοθέτες,

αόρατοι οφσόριοι δολιοκαταθέτες,

περίοπτοι υποκλοπείς δακτυλοκαλυμμένοι,

τρενολετήρες άνοοι ονοματοβαλμένοι,

μαριονετοξενόδουλοι εσπεριοφωστήρες,

και πλήθος άλλοι εναγείς κρυφοί χρηματοθήρες.

Ο τόπος απαλλάχτηκε απ’ τη γνωστή του λέρα.

Ζητούμενο πολλών ετών να ρθεί μια τέτοια μέρα.

Οι νόμοι υποδειγματικοί αυτού τού βασιλείου

που εφαρμόζονται σωστά την πρώτη Απριλίου!

Ποιητής τού ευ

 

Μονάχα όμορφες εικόνες

στους στίχους του ο ποιητής:

Ευοίωνες αλκυονίδες,

τραγουδισμένες μυγδαλιές,

Απρίληδες ελπιδοφόροι,

κοτσύφια, σπίνοι στις αυλές.

Ποτάμια, χείμαρροι, λαγκάδια,

περήφανες βουνοκορφές

νησάκια, βράχοι, φεγγαράδες,

χαρές και γέλια στις ακτές.

Οι άνθρωποι πολιτισμένοι,

φιλότιμοι, διαλλακτικοί,

αντρόγυνα ευτυχισμένα,

οι εραστές ιδανικοί.

Μονάχα όμορφες εικόνες

στους στίχους του ο ποιητής,

πάσχει να γίνει με τις λέξεις

της αλυπίας αυλητής.

Τις λύπες και τις ατυχίες,

τις ρήξεις και τις συμφορές,

στης φαντασίας το τετράδιο

τις μεταγράφει σε χαρές!

 

(Αφιερωμένο στους ποιητές που μπορούν να γράφουν ευάρεστους στίχους και καταφέρνουν να προσφέρουν στον αναγνώστη κάποιο αντίδοτο στο δηλητήριο της καταθλιπτικής επικαιρότητας)

Χωρίς μισθό

 

Τα κτήματά του λιγοστά,

τα μεροκάματα μικρά,

άγνωστη λέξη ο μισθός.

Ο βίος του αβέβαιος.

Μα παραμένει ελεύθερος·

κανένας πάνω του ζυγός.

Έκκληση ενός παππού - αποκριά

 

Μη βάλτε σήμερα κουρέλια,

και παντελόνια τρυπητά,

τα ξεφτισμένα σας ρετάλια

που σας κοστίζουν κι ακριβά.

Βγάλτε τις βίδες απ’ τα φρύδια,

από τη γλώσσα και τ’ αυτιά,

σιδερικά από τη μύτη

και τα κουμπιά απ’ την κοιλιά.

Μια μέρα είναι! Θα περάσει.

Βάλτε τα ρούχα τα καλά.

Όπως παλιά να σας χαρούμε·

μέρα γιορτής. Αποκριά!