Διαδίκτυο 3

Δύο ποιήματα, δύο μηνύματα,

μες στο διαδίκτυο η γνωριμία,

μηδενισμένα χιλιόμετρα, κύματα,

μία θερμή επικοινωνία.

Δύο ποιήματα, δύο μηνύματα,

δύο ανθρώπων αναζητήσεις,

ευαισθησίας πανέμορφα ρήματα,

λεπταισθησία στις συγκινήσεις.

Δύο ποιήματα, δύο μηνύματα,

το συναπάντημα δύο πνευμάτων,

πλεύση κοινή μες στα ίδια νοήματα

των ευγενών τους συναισθημάτων.

Στου χωριού τις εκλογές

Έξι ήταν στην αρχή τους οι συνδυασμοί,

τρεις στο τέλος – υπογείως  οι συμβιβασμοί.

«Πρόοδος - Δημιουργία» λέει ο παλιός,

ανεξάρτητος δηλώνει ο κομματικός,

«Η αλήθεια» λέει τρίτος, πρώτη του φορά,

ένα άλλο ύφος φέρνει, μα ζητά πολλά,

και προτείνει συμφωνία, όλοι να δεχτούν

να μη τρέχουν στο χωριό μας πόρτες να χτυπούν.

Τι κι αν είπε;

Ήρθε σπίτι μου ο Γιώργος, φίλος χωριανός,

υποψήφιος και πάλι ο μικρός του γιος.

Ήρθανε ο Δημοσθένης κι η Αγγελική,

μετανάστες κάποια χρόνια στην Αμερική,

έχουν μέρες που διατρέχουν όλο το χωριό,

υποστήριξη ζητούνε για τον εγγονό.

Το βραδάκι η Αννίκα, κόρη τής Μιμής,

τελευταίος ο Ανέστης, χρόνια φοιτητής.

Απροκάλυπτα ζητούνε ψήφο δαγκωτή,

φορτικά το απαιτούνε δίχως συστολή.

Η απάντηση σε όλους ίδια, καθαρή:

«Η ψηφοφορία, φίλοι, είναι μυστική».

Τη Δευτέρα δήμαρχός μας ο γνωστός παλιός,

κάθε σύμβουλος που βγήκε είναι γελαστός,

μόνο οι αποτυχόντες μένουν σκυθρωποί,

με το ζόρι καλημέρα, κάποιοι εχθρικοί.

-Πώς, βρε Γιάννη γείτονά μου, όλοι σού γελούν

και εμένα πια την πλάτη τώρα μου γυρνούν;

-Τι τους είπες όταν ήρθαν για την εκλογή;

-Ότι, φίλοι μου, η ψήφος είναι μυστική!

-Μη τα λες βρε γείτονά μου, έτσι καθαρά,

πες τους ένα ψεματάκι να ’ναι μια χαρά!

Όσοι ψήφο μού ζητήσαν φίλοι χωριανοί,

πήραν την υπόσχεσή μου, φύγαν γελαστοί.

Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα, ω πατρίς Ελλάς,

κει που σού ’ρχεται να κλάψεις πιο πικρά γελάς.

Ύβρις στην Κρήτη

                                 Όπλα του χημικού οπλοστασίου τής Συρίας θα

                                «απορριφθούν …ακινδύνως», ανοιχτά τής Κρήτης.                                                                                                                                            

Τι θέλουνε οι βάρβαροι στου Μίνωα τα μέρη;

τι φέρνουν μεσοπέλαγα στης Κρήτης τα νερά;

Αδίστακτοι κι αδιάντροποι, ο Ήφαιστος τους ξέρει,

αδειάζουνε το θάνατο κρυφά και φανερά.

Σπουδαία τα διαγγέλματα, μεγάλο ενδιαφέρον   

για του πλανήτη το καλό, το μέλλον των παιδιών,

διπρόσωποι και δίγλωσσοι, θεός τους το συμφέρον,

σπορά μες στη Μεσόγειο αθλίων σκουπιδιών.

Εδώ, αϊτός ο Ίκαρος, φτερά ελευθερίας,

Κνωσός και Ζάκρος και Φαιστός, τόποι πολιτισμού,

χιλιάδες χρόνια τηλαυγείς φάροι αυτογνωσίας.

Και τα παιδιά τού φαρουέστ τού τυχοδιωκτισμού.

Αμόρφωτοι κι ανάγωγοι δε θέλουν να ξεχάσουν 

και όλο ξαναγίνονται της Γαίας υβριστές.

Ραδάμανθυς και Αιακός σκληρά θα τους δικάσουν,

εδώλιο παγκόσμιο, της Φύσης βιαστές.

                                                 Βλέπε Levina

Κέντρο νεοσυλλέκτων 1976

Ομοιόμορφοι άνθρωποι άσκοπα τρέχουν,

διαταγές ψυχοβόρες, γελοίες πομπές,

φωνασκίες στεντόρειες άνευ ουσίας,

αγανάκτηση πλήθους, φοβέρας σιωπές.

Προσταγόφιλοι άξεστοι, αμολημένοι,

θλιβερής εξουσίας εκτρώματα οικτρά,

στο μηδέν τής ψυχής τους εκτεθειμένοι,

οχετός οι φωνές τους, μιμούνται σκυλιά.

Με το στόμα κλειστό μπρος σε κάθε ασχήμια,

σε κλουβί σιδερένιο κρατάς την οργή.

Κραυγαλέα κηρύγματα για την Πατρίδα.

Μα εσύ την κρατάς, στην ψυχή σου, σωστή!                               

  

                     Στίχοι γραμμένοι πριν κάποια χρόνια, υπό το

                  βάρος εμπειριών από την 2,5 ετών στρατιωτική

                  θητεία. Μεταξύ αυτών, και το διήγημα «Ο Φώτης»

                  που φιλοξενήθηκε στο παιχνίδι τής Φλώρας 26-4-14