Υπόλογοι

 

Χαιρέκακοι, ζηλόφθονες, χυδαίοι, διαβολείς,

γερνάτε κι επιμένετε στους ρυπαρούς σας τρόπους,

αδιάφοροι αν κάνετε ζημιά στους συνανθρώπους.

Μνησίκακοι, βρωμόστομοι, μικροί, ιδιοτελείς,

με μύρια ελαττώματα μονίμως φορτωμένοι,

στο βούρκο τής κακίας σας με πάθος κολλημένοι.

Ο Κάιν τα παρέδωσε στους μακρινούς γονείς·

δεν είσαστε υπεύθυνοι για τα γονίδιά σας,

μα είσαστε υπόλογοι για τα καμώματά σας.

Εδώ λοκνταουνία

 

Λίγδα στη λοκνταουνία,

λήροι, λεονταρισμοί,

λιλιπούτιοι λογάδες,

λάσπη και λαϊκισμοί. 

              

Μασκαράνθρωποι στα Μέσα

μεγιστάνες μιαροί,

μόνιμοι μηχανορράφοι,

ματσωμένοι μοχθηροί.

Διαπλεκόμενοι δυνάστες,

δολοπλόκοι διαβολείς,

δόλιοι, διεφθαρμένοι,

δάρτες, δολιοφθορείς.

Σκάνδαλα επί σκανδάλων

σκοτεινοί σφετεριστές,

σαλιγκάρια και σκαθάρια

συκοφάντες, σαδιστές.

Αχαλίνωτοι αγύρτες,

αριβίστες αναιδείς, 

ανεξέλεγκτοι αγάδες,

αλαζόνες απεχθείς.

Η εξίσωση του Αφαίρη

 

Λαμπρές σπουδές στην Εσπερία,

λαμπρό το βιογραφικό,

λαμπρές και οι δημοσιεύσεις

στο έγκυρο περιοδικό.

Δικαιωμένος ο Αφαίρης

μ’ έναν λαμπρό διορισμό,

μια θέση σοβαρής ευθύνης,

σε κρατικό οργανισμό.

Καλείται τώρα ο Αφαίρης

να δώσει λύσεις πρακτικές, 

από τη θέση τής ευθύνης

γι’ ανάγκες επιτακτικές.

Φιλότιμα αναζητάει,

ψάχνει τις λύσεις στα χαρτιά,

γνωρίζει πλήθος εξισώσεις

και μαθηματικά βαριά.

Αδυνατεί όμως να λύσει

μία εξίσωση παλιά:

Το ένα κι ένα ίσον δύο

δεν είναι μέσα στα χαρτιά…

Συστηματική αλλοίωση

 

Φανερός εκβιασμός·

ανθρωπιστικός!

Βίαιος εποικισμός.

Ξένη σκοπιμότητα,

ντόπια αθωότητα.

Τώρα πλέον φανεροί

πληρωμένοι ανθρωπιστές

και δικαιωματιστές.

Και το κράτος θεατής,

ανικάνων πληρωτής,

διαρκείς αναβολές,

ψεύδη και αναστολές.

Λατρεία, και μη

 

Καλά τα λίγα λόγια σου, καλή κι η αγκαλιά σου

και των χεριών το άγγιγμα καλό σαν τη μιλιά σου.

Ζητώ την παρουσία σου σαν βάλσαμο στον πόνο.

Πολλές ωραίες γύρω μου, μα εγώ εσένα μόνο.

Μπορεί ο λόγος σου ρηχός, δε βγαίνει απ’ την ψυχή σου,

τα μάτια σου ας μη μιλούν, μου φτάνει η μορφή σου.

Δεν έχω την απαίτηση και συ να με λατρεύεις,

μόνο να σ’ έχω δίπλα μου, ποτέ να μη μου φεύγεις.

Κι ας με κοιτάς λιγότερο απ’ όσο εγώ εσένα,

κι ας μη σκιρτάς στη θέρμη μου που καίει μόνο εμένα,

φτάνει να βλέπω πλάι μου τη σπάνια ομορφιά σου

κι ας είναι επιτήδευση κάποια γλυκόλογά σου!

        (Στη μνήμη τού καλοκάγαθου συναδέλφου που λάτρεψε

        τη συμβία του. Εκείνη πέρα από την ωραιότητά της δεν

        είχε να του προσφέρει τίποτα περισσότερο…)

Μικρό λαμόγιο απολογείται

 

Μόνο ένα διακοσάρι μπόρεσα και ξάφρισα, 

είμαι άτυχο λαμόγιο που νωρίς την πάτησα.

Τώρα με τις χειροπέδες χαίρεστε που βλέπετε,

όμως για την προσφορά μου τίποτα δεν ξέρετε.

Της κλοπής μου θα εκθέσω τα ευεργετήματα

κι ας τα πούνε, όσοι θέλουν, ευφυολογήματα.

Ας με καταγγείλουν κι άλλοι για αποκυήματα,

μόνο θέλω να προσέξουν τα επιχειρήματα.

Ένα χαμηλό σπιτάκι έχτισα στην κόρη μου,

κάπου εκατό χιλιάδες έριξα στην πόλη μου.

Οικοδόμοι και τεχνίτες – δέκα επαγγέλματα –

πληρωθήκαν τη δουλειά τους, δεν τους είπα ψέματα.

Διακοπές σε χωριουδάκια, αρκετά μου έξοδα,

χωρικοί απελπισμένοι είχαν κάποια έσοδα.

Έκανα κι ευεργεσίες σε φτωχά ιδρύματα

και ανήμπορων ανθρώπων έλυσα προβλήματα.

Τις διακόσιες χιλιαδούλες όλες τις δαπάνησα, 

μέσα σε τριάντα μήνες τίποτα δεν άφησα.

Έδωσα δουλειά σε κόσμο, πήραν τόσα χρήματα,

και το κράτος απ’ τους φόρους είχε εισοδήματα.

Οι μεγάλοι που το χρήμα το εξαφανίσανε,  

στα Καϊμάν και στις Σεϋχέλλες το εξασφαλίσανε,

άγνωστο πώς βρήκαν τρόπο και αθώοι κρίθηκαν,

από τις λαμογιολίστες μπόρεσαν και κρύφτηκαν.

Αθωώστε με και μένα που κινώ τα χρήματα,

τόσοι άνθρωποι στη χώρα είχαν ωφελήματα!

Νεφοεικόνες

 

Επίμονο το σύννεφο,              

ο ήλιος αγωνίζεται,                  

φυραίνει το σκοτάδι.                   

Θεσπέσια τα χρώματα

στης δύσης το συννέφιασμα·

πολύτιμο υφάδι.

Στα φορτισμένα σύννεφα

του Δία τα ξεσπάσματα·

το έλατο ρημάδι.

Χαμηλωμένο σύννεφο,

το ξέφωτο σκοτείνιασε·

γλυτώνει το ζαρκάδι.

Τραβήχτηκαν τα σύννεφα,

η βοσκοπούλα ήσυχη

στο πλούσιο λιβάδι.

Συννεφιασμένο πρόσωπο,

τα λόγια δίχως λύπηση

του άφησαν σημάδι.

Διαλύθηκαν τα σύννεφα,

λυμένη παρεξήγηση,

και βάλσαμο το χάδι.