Ω
Άνθρωπε της μοναξιάς, που τόσα διυλίζεις
και
τις παμπάλαιες γραφές με πείσμα μελετάς,
ο
Βίας σού το μήνυσε και συ μπροστά το βρίσκεις
κι
ακόμα ολοφύρεσαι και άπρεπα γερνάς.
Ο
μύθος προαιώνιος, γραμμένος σε Διαθήκη,
της
ζούγκλας δείχνει εξαρχής τον άτεγκτο ρυθμό,
ο
Άβελ στην αφάνεια, ο Κάιν με τη νίκη,
τα
τέκνα του κυρίαρχα σε κόσμο ολισθηρό.
Αιώνες
φωτοδιωκτικοί, ωσότου έρθει ο Ντάρβιν,
επίμονα
και έξυπνα να βρει το μυστικό.
Ένα,
θηρίο κι άνθρωπος, παντού νικά ο Κάιν,
«ανάγκη
και εξέλιξη» στου κόσμου το σκοπό.
Ο
Μέντελ καταφώτισε τη βέβαιη αλήθεια
και
ο Γουάτσον με τον Κρικ προχώρησαν βαθιά,
το
ντιενέι, Άνθρωπε, ασήκωτη σφραγίδα,
γι’
αυτό και η ευθύνη σου ακόμα πιο βαριά.
Με
τους ανθρώπους δίπλα σου μα και απέναντί σου,
αγώνα
έχεις, Άνθρωπε, να δίνεις διαρκώς.
Οι
Κάιν είν’ αδίστακτοι – κι οι ξένοι κι οι δικοί σου
άσε
μονές κι ασκηταριά και γίνε οδηγός,
μην
επιτρέπεις στους μικρούς να παίζουν την τιμή σου,
φωνή
αξιοπρέπειας· μη μένεις ουραγός.
Βίας ο Πριηνεύς: «Οι πλείστοι κακοί»
Ντάρβιν: Θεωρία τής εξέλιξης
Μέντελ: Νόμοι τής κληρονομικότητας
Γουάτσον και Κρικ: Ανακάλυψη της δομής τού DNA
Aπίστευτη η δεξιότητα σου! Πώς κατάφερες μέσα σε πέντε στίχους να καταγράψεις και να συμπεριλάβεις όλη την πορεία του ανθρώπινου είδους, όλη την ιστορία του και την αγωνία του μέσα από εμπόδια να φτάσει, να αγγίξει την Αλήθεια του Σύμπαντος! Οι στίχοι της κατακλείδας καθαρή προτροπή να συνεχίσει τον δύσκολο και διαρκή αγώνα προς την εξερεύνηση της Αρχής, αποκαλύπτουν τα ενδιαφέροντα ερωτήματα που απασχολούν τον ίδιο τον δημιουργό του ποιήματος! Μπράβο για ακόμη μία φορά Άρη Άλμπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραγική η πορεία τού ανθρώπινου είδους. Όλες τις εποχές, η ιστορία κυλάει στην ίδια κοίτη τής ανθρώπινης φύσης. Και οι αγώνες δεν παύουν να βγούμε λίγο ψηλότερα…
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου Καρυάτιδα.
Σήμερα διαβάζω κάτι εντελώς διαφορετικό στην σελίδα σου αγαπητέ μου Άρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αρχή με ξένισε… ψάχνοντας όμως τα ονόματα, τις ανακαλύψεις, τις σκέψεις, τα νοήματα της κάθε φράσης βρίσκω βαριά την ανθρώπινη κληρονομιά και αδύνατους τους ώμους που πρέπει να την κρατούν.
Αδύνατοι οι ώμοι ; Μάλλον όχι, αδύνατο το πνεύμα του σήμερα, αδύνατη η θέληση να αναλάβει τις ευθύνες της .
Υπέροχη η προτροπή μέσα από τους στίχους να σταματήσει ο άνθρωπος να είναι ουραγός στις ιδέες που καταπατούν κάθε έννοια αξιοπρέπειας ! Ας ευχηθούμε πως κάτι θα σκιρτήσει , κάποια στιγμή, ελπίζω στο εγγύς μέλλον προτού διαβρωθούν τα πάντα σε αυτόν τον πλανήτη, σε αυτή την χώρα…
Την Καλημέρα μου στέλνω και την ευχή να είσαι καλά :-)
Βαριά, πράγματι, η ανθρώπινη κληρονομιά. Γι’ αυτό και βαριές οι υποχρεώσεις των Ανθρώπων, με Α κεφαλαίο. Και οι ελπίδες άλλοτε ενισχύονται, άλλοτε καταρρακώνονται και ο αγώνας συνεχίζεται. Κάποιες αναλογίες, θα βρεις, αγαπητή μου Levina, στην ανάρτηση «Ηνία». Σ’ ευχαριστώ πολύ.
ΔιαγραφήΆρη μου πανέμορφο πάλι και γεμάτο αλήθειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης γεμάτο ερωτήματα που όσο κι αν πασχίζουμε
να δώσουμε τη λύση, σε λίγο πάλι την ξεχνάμε.
Θέλει πολύ κόπο να είναι κανείς άνθρωπος.
Θέλει πολύ κόπο να είναι κανείς Άνθρωπος. Πράγματι, αγαπητή μου Φλώρα, και μια διαρκής πρόσκληση να βρίσκουμε απαντήσεις, έχοντας τα περιορισμένα δεδομένα μας. Σ’ ευχαριστώ πολύ.
ΔιαγραφήΦίλε Άρη, μόνο εσύ με τη βαθιά φιλοσοφημένη σκέψη σου, θα μπορούσες να συνθέσεις ένα παζλ από ποίηση και γνώση καμωμένο... Καλό σου απόγευμα φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου Joan. Ατέρμων ο προβληματισμός για την ανθρώπινη φύση. Και οι γνώσεις τον τροφοδοτούν συνεχώς.
ΔιαγραφήΞεχωρίζω το στίχο σου, που για μένα έχει κορυφαία σημασία:
ΑπάντησηΔιαγραφή"άσε μονές κι ασκηταριά και γίνε οδηγός..."
Στην εποχή της απόλυτης εσωστρέφειας, που δεν έχει τίποτα να αντιπαρατάξει, παρά μόνο το βιασμό της φύσης και την αλόγιστη σπατάλη των φυσικών πόρων, αυτό που έγραψες είναι μια δυνατή κραυγή!
Η προστακτική του τίτλου καθηλώνει!...
Τα ταπεινά μου συγχαρητήρια!
Πλήθος οι μονές και τ’ ασκηταριά γύρω μου, Μαρία. Κι είναι πολλά πια τα χρόνια. Διατηρώ την ελπίδα να προλάβω να δω την εκκίνηση για του καιρού το γύρισμα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικές οι προτροπές σου φίλε Άρη αλλά ποιος γίνεται σήμερα οδηγός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγώνες έχουμε καθημερινά μα οι περισσότεροι είναι έξω στον ήλιο και λιάζονται με μια φραπεδιά! ( έκανα κι εγώ μια ρίμα!)
Καλό ξημέφωμα!
ΥΓ: Λατρεύω τις προστακτικές! :))
Από ’δω προστακτικές και αγώνες με αρχές,
Διαγραφήαπό κει οι ξεγνοιασιές και στον ήλιο φραπεδιές.
Σαν βαρύνουνε στο χρόνο οι πυκνές οι συννεφιές,
ίσως τότε πιάσουν τόπο οι αρχές κι οι προτροπές…
΄΄Μην επιτρέπεις στους μικρούς να παίζουν την τιμή σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήφωνή αξιοπρέπειας μη μένεις ουραγός.΄΄
Έχεις τόσο δίκιο αλλά δυστυχώς φίλε μου έχουμε καταθέσει τα όπλα της τιμής μας
Καλό σου απόγευμα
Η συνειδητοποίηση της ολισθηρής αλήθειας μπορεί να αφυπνίσει συνειδήσεις. Σ’ ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου Nikol.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγικό είναι πως υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι απέναντί μας..όλοι αυτοί οι Κάιν που αναφέρεις...η ζούγκλα νίκησε από την αρχή ακόμα του κόσμου..κι έτσι πορευόμαστε ακόμα, δυστυχώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολο μου φαίνεται να αλλάξει κάτι....αλλά θέλω να ελπίζω...
Όπως πάντα γεμάτη νοήματα η ποίησή σου!
Καλό ξημέρωμα!
Έτσι θα πορευόμαστε πάντα. Το ον άνθρωπος είναι αποτέλεσμα εξελικτικής διεργασίας. Γι’ αυτό οι Άνθρωποι (με Α κεφαλαίο) έχουν χρέος όχι να ανατρέψουν την ανθρώπινη φύση, αλλά να συγκρατούν την εκτράχυνση που απεργάζονται οι Κάιν.
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία.