Οι κλέφτες πολλοί. Σοβαροί, ευυπόληπτοι,
ωραίοι, λαλίστατοι στις θεωρίες.
Στους θώκους φτωχοί, μα γοργά πλουσιότατοι,
κοινό μυστικό στις θολές υποψίες.
Χωρίς συστολή, με κινήσεις ανοίκειες,
στης χώρας το σώμα αχόρταγες βδέλλες,
κινήσεις υπόγειες, μαύρες προμήθειες,
δημόσιο χρήμα και μέχρι Σεϋχέλλες.
Τυχαία η ρήξη σε κάποιο απόστημα,
βαριά στην ατμόσφαιρα η δυσωδία,
ακτίνα φωτός στο κρυφό οικοδόμημα,
για λίγο ξεσκέπαστη η ανομία.
Με ύφος αθώων γνωστοί διαπλεκόμενοι,
σε φαύλες οθόνες αλλιώς τις ειδήσεις,
ως δήθεν κατάπληκτοι, τώρα κατήγοροι,
φθηνές διακηρύξεις, δικαίου εκκλήσεις.
Σε δρόμο μακρύ ανακρίσεις ατέρμονες,
ενστάσεις και δαίδαλοι πολυνομίας,
στρεψόδικα μέσα, ασθένειες έωλες,
δηλώσεις ανέξοδης κενολογίας.
Ως άτυχοι τράγοι πεντέξι στα σίδερα,
απείραχτες τόσες θρασύτατες βδέλλες.
Το κράτος δικαίου μονίμως μια χίμαιρα,
στου χρόνου τη σκόνη αρχαίες ιδέες.
