Ανόρεχτος ο φίλος,
κουβέντα δε διπλώνει,
μονάχα λίγες λέξεις
και όλο αραιώνει.
Ποιος ξέρει τι να τρέχει,
πού τον τραβά η Τύχη.
Ποια σκέψη τον κατέχει,
μπορεί μια κρύφια λύπη.
Σπανίζει πια ο φίλος,
μα συ μην τον ξεγράψεις,
μπορεί να του περάσει,
δεν πρέπει να τον χάσεις.
Εκείνες οι ωραίες
κοινές σας συγκινήσεις
σαν παρακαταθήκη·
μη σβήσεις αναμνήσεις.
