Ελεεινός ο αρμοστής και όμως
τον κρατούνε
συμφέροντα διαχρονικά κρυφά
και φανερά,
ποικίλοι διαπλεκόμενοι συχνά
τον εξυμνούνε,
οι βολεμένοι αδρανείς
μπροστά στη διαφθορά.
Με ευτελή θεάματα ταΐζουνε
τα πλήθη
και τους αποκοιμίζουνε με
μικροπαροχές,
γι’ αλήθειες παρουσιάζονται
χοντροκομμένοι μύθοι,
τους υπηκόους εγκαλούν για
ξένες ενοχές.
Καλά περνούν ημέτεροι
θρασείς εξωνημένοι,
φαιδροί εξουσιόχαροι και
χειροκροτητές.
Το βλέπουν πως ακίνδυνοι
μένουν οι κοιμισμένοι,
που δεν τολμούν ν’
απαλλαγούν από τους υβριστές.
Κι ενώ τα πάντα φαίνονται
σβηστά και νεκρωμένα,
αρχίζουν πια ν’ ακούγονται
απόμακρες φωνές.
Μπορεί δυο-τρία πνεύματα στο
δίκαιο ταγμένα
τα πλήθη ν’ αφυπνίσουνε σαν
άλλες εποχές.
Και σαν ξεσπάσει θύελλα και
διώξουν το δυνάστη,
αγώνας νέος, να βρεθεί μια
λύση εφικτή.
Μη φέρουνε στη θέση του
καινούριον μυθοπλάστη
και πέσουνε ηττοπαθείς στην
ίδια παρακμή.
