Αυτοί
αποφασίζουν, αυτοί τα λογαριάζουν,
ποιους
θέλουν απολύουν, ποιους θέλουν καταργούν,
τους
άσπονδους εχθρούς τους τώρα τους αγκαλιάζουν,
παλιές
επιλογές τους δεινά τις λοιδορούν.
Δικά
τους λίγο-λίγο τα σπίτια και τ' αμπέλια,
τα
έχουν παραλάβει να τα διαχειριστούν,
τους
Άλλους θα ρωτήσουν πώς έχουνε τα κέφια,
αν
θέλουν τα νοικιάζουν, αν θέλουν τα πουλούν.
Κι
υπήκοοι στημένοι μπροστά σε παπαγάλους,
κουζίνες,
αστρολόγους και μπούστα ανοιχτά,
με
χέρια σταυρωμένα κοιτάζουν φελλοκάλους,
ακόμα
θρονιασμένους σε πόστα παχυλά.
Μπροστά
τους παρελαύνουν και τόσοι καιροσκόποι,
πανεύκολες
αρνήσεις, συνθήματα κενά,
και
βγήκανε και φίδια, χυδαίοι δημοκόποι,
με
άτεχνα κρυμμένα μαχαίρια φονικά.
Εκείνους
που για χρόνια διαβλέπαν τους κινδύνους,
και
δείχνανε τα λάθη στρεβλής πολιτικής,
τους
βάζαμε στην άκρη, τούς βλέπαμε Φρυνίχους.
Και
τώρα βρες, πολίτη, σε ποιον να βασιστείς.
Άρη, τα ποιήματά σου μου θυμίζουν τα έργα του Σουρή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύστοχα, χυμώδη, με πολυδιάστατα μηνύματα σε κάθε τους στίχο και με τη γόνιμη σάτιρα να πρωτοστατεί. Όχι για να μας διασκεδάσουν, μα για να προβληματίσουν και να αναδείξουν τα ήθη και τους χαρακτήρες της σύγχρονης Ελλάδας.
Τιμή μας που γινόμαστε κοινωνοί στα έργα σου.
Να'σαι καλά!
Τα ερεθίσματα καθημερινά και έντονα στην πατρίδα μας. Και οι στίχοι βγαίνουν αυθόρμητα χωρίς πρόθεση διδαχής. Με τιμά η προσεκτική ανάγνωση και η διεισδυτική σου ματιά. Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία.
ΔιαγραφήΣε λίγες εμπνευσμένες γραμμές, μια πραγματικότητα χρόνων και χρόνων.........
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας δυναστεύει αυτή η πραγματικότητα, καλέ μου φίλε, και οι στίχοι σπρώχνουν να φωνάξουν… Και για μένα που διανύω ήδη την έβδομη δεκαετία, είναι πικροί.
ΔιαγραφήΑλήθεια σε ποιον να βασιστείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλαπλά τα μηνύματα!
Χαίρομαι που σε διαβάζω!
Σε ποιον; Και οι προηγούμενες δεκαετίες μάς κουνούν το δάχτυλο, εμάς που τις βιώσαμε. Να είσαι καλά, αγαπητή μου Αριστέα.
Διαγραφή