Αλήθειες

Εκείνοι φληναφήματα, εμείς χειροκροτήματα,

εμείς μικροαιτήματα, εκείνοι ανομήματα,

ωραία τα κηρύγματα και τα πυροτεχνήματα,

με έπεα πτερόεντα και ευφυολογήματα

αγέρωχοι καμάρωναν στα φανταροαγήματα.

Κυλήσαν χρόνια άνετα με άρτον και θεάματα,

οι νόμοι ως προσχήματα, στην άκρη τα συντάγματα,

νομότυπα μπαλώματα, ανύποπτα διατάγματα,

κι εμείς ως στρουθοκάμηλοι σε χίλια δυο τεχνάσματα,

συμμέτοχοι-αμέτοχοι, αείπαιδες στα θαύματα.

Μα έφτασε το πλήρωμα, θηρία τα προβλήματα,

βουτιά από τα σύννεφα σε μανιασμένα κύματα.

Αρχίσαμε να ψάχνουμε να βρούμε τα ελλείμματα,

και όπου ακουμπήσαμε, μυριάδες ατοπήματα,

υπόγεια συμφέροντα και ανοσιουργήματα,

αθρόα πλημμελήματα, κρυμμένα κακουργήματα,

εταιρειοκαλύμματα, ελβετομαγειρέματα,

αρπάγματα ασύστολα, λουκούλλεια τα γεύματα.

Πληθώρα τα ονόματα, ατέλειωτα μπερδέματα,

στη λάσπη εντιμότατοι, βροχή τα ρεζιλέματα.

Αδιάφορα ακούγονται τα έωλα διαγγέλματα.

Αλήθειες μόνο ν’ ακουστούν. Κι όχι καινούρια ψέματα.