Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Διαδίκτυο 5


Ωραία η ανάρτηση και πώς να προσπεράσεις,
μες στην ψυχή σου μια χορδή ο λόγος σού δονεί,
μηδενικές στο δίκτυο μεγάλες αποστάσεις,
πώς ν’ αγνοήσεις δίπλα σου ανθρώπινη φωνή;

Δυο άγνωστοι σε άγνωρο απόμακρο παιχνίδι,
μα ίδιο μήκος κύματος ο δέκτης κι ο πομπός,
σε θάλασσα απέραντη πρωτότυπο ταξίδι
και ανθοφόρος ξαφνικά θερμός συντονισμός.

Ωραία η ανάρτηση και πρόκληση να γράψεις
κι ανακαλύπτεις ζείδωρη χαμένη σου πηγή,
μες στο δικό σου κοίτασμα είχες καιρό να σκάψεις,
ο άγνωστος σου έφερε εξαίσια αφορμή.

Συμπαίκτες πια σε γνώριμο ευάρεστο παιχνίδι,
στ’ αζήτητα αφήνονται σιωπές και μοναξιές,
ένα χωριό που όλοι τους είναι μονάχα φίλοι,
συγκίνηση, συμπόρευση με αδελφές ψυχές.


17 σχόλια:

  1. Άρη μου, απλά υπέροχο! Σε διάβαζα κι αναρωτιόμουν, ποιος δίνει την αφορμή και ποιος την αιτία, μέσα σε αυτό το διαδικτυακό "αλισβερίσι". Όποιος κι αν είναι, ευτυχώς που το διαδίκτυο έχει και τις πολύ φωτεινές του όψεις.. Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ για όλα ;) Την καλημέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια πρόταση ενός άγνωστου φίλου, μια ανταπόκριση, η διαπίστωση μιας κοινής ευαισθησίας. Ένα ερέθισμα που σε κάνει να διεισδύσεις βαθύτερα και να γράψεις κάτι ωραίο, που αλλιώς ίσως δεν θα το έγραφες ποτέ.
      Αξίζουν αυτές οι φωτεινές όψεις.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Πέτρα.

      Διαγραφή
  2. Μεγάλες οι αποστάσεις, οι οποίες όμως εκμηδενίζονται!
    Κι ευτυχώς έχουμε την τύχη να πετυχαίνουμε κι όμορφα στον αχανή χώρο του διαδικτύου!
    Καλησπέρα φίλε Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όταν οι αποστάσεις μηδενίζονται, μπορείς ν’ ακούσεις, σαν να είναι δίπλα σου, μια ανθρώπινη φωνή. Από την ανταπόκριση βγαίνει πολλές φορές μια όμορφη σύμπτωση απόψεων. Κι αυτό είναι πάντα ωραίο.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Αριστέα.

      Διαγραφή
  3. Φωτογραφίζεις τη διαδικτυακή μας παρέα ή κάνω λάθος;
    Πάντως έβαλες σε στίχους τα συναισθήματα & τη συγκίνηση που όλοι μας νιώθουμε.
    Επίσης απολαμβάνω την άνεσή σου να στιχουργείς πάνω σε κάθε τι που τραβάει την προσοχή σου! Μεγάλο χάρισμα!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η διαδικτυακή μας παρέα βρίσκεται σίγουρα μέσα στους στίχους. Μαζί και κάποιοι άλλοι, είτε από το διπλανό χωριό είτε από μια μακρινή χώρα, που εξαιτίας μερικών στίχων αισθάνονται την υποχρέωση να στείλουν ένα μήνυμα κι ένα δεύτερο κλπ, και να διαπιστώσεις πως υπάρχουν αδελφές ψυχές. Ένα εξαιρετικό συναίσθημα.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

      Διαγραφή
  4. ….μες στο δικό σου κοίτασμα είχες καιρό να σκάψεις,
    ο άγνωστος σου έφερε εξαίσια αφορμή.

    Αυτοί οι στίχοι, με αντιπροσωπεύουν απόλυτα!
    Και για μένα μια άγνωστη κοπέλα (μέχρι χθες), έγινε ξαφνικά μια μέρα η αιτία που άρχισα να σκάβω, να σκάβω και μακάρι να μη σταματήσω ποτέ!
    Κάποια στιγμή, μπορεί να ‘’χτυπήσω’’ φλέβα…
    Πάντως σε κάθε περίπτωση κερδισμένη νιώθω από τη διαδικτυακή μου ενασχόληση, διαβάζοντας αξιόλογες αναρτήσεις και ποιήματα!
    Καλό απόγευμα, κύριε Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όταν σ’ ένα κοίτασμα χτυπήσεις μια φλέβα, κατά κανόνα, λίγο παραπέρα βρίσκεις μιαν άλλη, κι αυτό σε σπρώχνει να σκάψεις κι άλλο. Και το γράφεις πολύ ωραία, «μακάρι να μη σταματήσω ποτέ». Όποιος σταματάει, αρχίζει να πεθαίνει πνευματικά.
      Κερδισμένος κι εγώ, από τους ωραίους ανθρώπους που συναντώ και γηράσκων αεί διδασκόμενος!
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Ινώ.

      Διαγραφή
  5. Τι αναπάντεχο ξάφνιασμα
    Σαν στου Δίκτυου την άκρη
    Την παγκόσμια ψυχή ακουμπήσεις να πάλλεται
    Στον παλμό απ το δικό σου το δάκρυ!..
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στου δικτύου τής Γης τα μηνύματα,
      των ανθρώπων ακούω παλμούς,
      αδελφών μου ψυχών τα σκιρτήματα,
      στους δικούς μου μιλούν λογισμούς.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Άννα.

      Διαγραφή
  6. Πώς να προσπεράσω αυτούς τους στίχους χωρίς να αφήσω σχόλιο?
    Τους είχα διαβάσει βέβαια στο facebook, αλλά τώρα που τους ξαναβρήκα μπροστά μου δεν μπορώ να μην πω πόσο μου άρεσαν!
    Πάντα ευάρεστα να είναι ετούτα τα παιχνίδια!!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευάρεστα παιχνίδια. Με αγνώστους, που έγιναν φίλοι και συνεχίζουν να δίνουν ευάρεστες αφορμές για περαιτέρω πνευματικές ανταλλαγές.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

      Διαγραφή
  7. Και ξαφνικά με λίγες μονάχα λέξεις οι αποστάσεις μηδενίζονται! Οι αποστάσεις που χωρίζουν γεωγραφικά και ψυχικά τους ανθρώπους, μα κι εκείνες που μας αποκόβουν από όσα κρατάμε μέσα μας...
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η δύναμη των λέξεων!
      Που μηδενίζουν τις αποστάσεις, που ανακαλύπτουν.
      Ένα χωριό ο πλανήτης. Αν μπορούσαν οι άνθρωποι να τον κάνουν ανθρωπινότερο…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Αλεξάνδρα.

      Διαγραφή