Δεν ήταν τυποποιημένο,
συνηθισμένο, των πολλών.
Δεν έμοιαζε δασκαλεμένο
σεμιναρίου στελεχών.
Είχε αγνότητα και χάρη
σαν μια εικόνα τού καλού,
ήταν χαμόγελο πηγαίο
ενός προσώπου καθαρού.
Βαριά είχε κινήσει η μέρα,
με μια σκοτούρα-απειλή,
να πάω έπρεπε αμέσως
για ένα πρόβλημα οξύ.
Σε κάποια γραφειοκρατία
μια εκκρεμότητα ετών,
από τον Άννα στον Καϊάφα
μέσα στο άγχος των χαρτιών.
Εκεί στο τέσσερα γραφείο
την είδα πρώτη μου φορά,
ευγενικά την καλημέρα
ανθρώπινα και φιλικά.
Υπάλληλος καταρτισμένη
με διάθεση για προσφορά,
κατάλαβε το πρόβλημά μου,
βρήκε το λάθος στα χαρτιά.
Υπεύθυνα και με το νόμο
έδωσε λύση τελική,
εκεί που οι προκάτοχοί της
αδιάφοροι και κυνικοί,
δε με αφήναν τρία χρόνια
να κοιμηθώ ως το πρωί.
Το άγχος μου τελειωμένο,
ελεύθερη αναπνοή.
Εκεί στο τέσσερα γραφείο
βρήκα την τύχη γελαστή.
