Το άδικο πασίγνωστο και
αποδεδειγμένο.
Ο Γολιάθ αγέρωχος, τραχύς και
προπετής.
Μπροστά του βγήκε ο Δαβίδ με
ύφος οργισμένο
και ζήτησε το δίκιο του να
λάβει παρευθύς.
Ατάραχος ο Γολιάθ δε δίνει
σημασία
και ο Δαβίδ επίμονος φωνάζει κι
απαιτεί.
Κανείς δε στέκει δίπλα του,
καμία συμμαχία
για το καλό και το σωστό δεν
έχει συσταθεί.
Με λίγη σκέψη ο Δαβίδ ξεκίνησε
αγώνα,
λες και δεν ήξερε με ποιον θα
πάει να χτυπηθεί.
Χωρίς κανένα σύμμαχο, χωρίς
καμιά σφεντόνα.
Ο γίγαντας τον έριξε να
γκρεμοτσακιστεί.
