Δέκα σελίδες το πολύ θα ήταν
αρκετές,
γι’ αυτά που ήθελε να πει ο
δοκιμιογράφος,
μ’ ακόμα και οι εκατό τού
ήταν λιγοστές·
ανομολόγητα γλυκός ο τίτλος
πολυγράφος!
Διακόσιες δέκα τελικά
σελίδες τυπωμένες,
εξώφυλλο πολύχρωμο,
εντυπωσιακό,
οι γνωριμίες του πολλές,
καλά δικτυωμένες
και σχόλιο-διθύραμβος στο
περιοδικό.
Δεύτερος τόμος, συναφής,
πληθώρα οι σελίδες,
ο τρίτος και ο τέταρτος
γραφτήκανε γοργά,
προβλήθηκε το όνομα σε δυο
εφημερίδες
και γίνανε ευρύτερα τα έργα
του γνωστά.
Παλιός βιβλιοκριτικός σε
έντυπο λιτό,
ένα προς ένα έκρινε τα
τέσσερα βιβλία,
με άφθονες παραπομπές και
λόγο πειστικό
κατέδειξε το άχυρο και την
πολυλογία.
Στα έντυπα ξεκίνησε
ανταλλαγή πυρών,
σκοπίμως κάποιοι κράτησαν
τόνους εκτός ορίων.
Είναι η παλαιότατη τέχνη των
αγορών·
πώς γίνονται πασίγνωστα ονόματα
μετρίων.
