Στο δρόμο για την κόλαση και η Μαντλίν,
αδίκαστη για τα εγκλήματά της,
αδιάντροπα την τίμησαν τα ζώντα Πλην,
υμνήσανε τ’ ανδραγαθήματά της.
Μα τα παλιά της λόγια, όπως και του Μπιλ,
θα μένουν εσαεί διατηρημένα:
«Γιατί μυριάδες σκοτωθήκανε, Μαντλίν,
και στα χαλάσματα παιδιά θαμμένα;».
«Διότι οι δικτάτορες προκλητικοί,
τα καθεστώτα τους διεφθαρμένα,
τολμήσανε αλλιώς πολιτική,
δεν τά ’χανε καλά λογαριασμένα.
Για μας αγιασμένοι οι σκοποί,
και κάποια αναπόφευκτα χαμένα».
Και τώρα βγαίνει ο αντίπερα ισχυρός,
αυτοκρατορικός στην εξουσία,
σκαιότατος και απειλητικός,
αδίστακτος στην αιματοχυσία.
Αντίστοιχα εγκλήματα χωρίς ντροπή,
με τις δικές του δικαιολογίες.
Μα και, στην πίστη του με στάση συνεπή,
σταυροκοπήματα στις εκκλησίες.
