Εσύ, φρουρός που αγρυπνάς
εγώ να νιώθω ασφαλής,
κρατάς τη χώρα στα φτερά σου,
τείχος
μπροστά στους εισβολείς.
Ακαταπόνητος
αϊτός,
κυρίαρχος
στους ουρανούς μας,
εκτός
ορίων εφορμάς
ξυστά
στα γαλανά νερά μας,
την
Ιστορία μας τιμάς,
τα
όσια και ιερά μας.
Εσύ, φρουρός που αγρυπνάς,
κρατάς τη χώρα στα φτερά σου.
Ακόμα
και ο θάνατός σου
μέγιστη
άγια προσφορά:
από
του έθνους την οδύνη
βγαίνει
μπροστά μας αυστηρά
του
καθενός μας η ευθύνη·
τι
κάνω εγώ για την πατρίδα;
την
Ιστορία πώς τιμώ;
αναζητώ
σωστή πυξίδα;
βάζω
μπροστά τον ικανό;
…
