Με ύφος μελιστάλαχτο στο κοντινό σχολείο,
παιδάκια χαμογελαστά, οι λέξεις φιλικές.
Μια δεύτερη παράσταση και στο γηροκομείο,
ευτυχισμένοι γέροντες, κουβέντες στοργικές.
Ξεχειλισμένη ανθρωπιά, ευαίσθητες εκφράσεις,
με συνοδεία σοβαρή κινήσεις ευγενείς,
τα λόγια που ταιριάζουνε σ’ αυτές τις περιστάσεις,
για όλους τους αδύναμους φροντίδες εμφανείς.
Με βιάση για την προβολή, οι κράχτες αγχωμένοι,
οι μέρες λιγοστεύουνε, οι
κάλπες καρτερούν.
Στης πόλης μας τις γειτονιές
οι οθονοπαρμένοι
με σιγουριά θα στοιχηθούν το ωσαννά να πουν!
