Στομφώδης
ο λόγος, πεζός, τετριμμένος,
βαρύγδουπες
φράσεις και τόποι κοινοί,
κι
αυτός δοκησίσοφος και επηρμένος
στο
βάθρο απτόητος χειρονομεί.
Στην
αίθουσα πέφτει κι απλώνει η πλήξη,
οι
λίγοι στις άκρες αποχωρούν,
οι άλλοι μετρούν τα λεπτά ως
τη λήξη·
μουρμούρα και κόπωση. Αδημονούν.
Τελειώνει ο λόγος·
επευφημίες,
και
σπεύδουν, στο βήμα να φτάσουν πολλοί,
χαμόγελα,
έπαινοι και φλυαρίες,
λυμένα
τα γόνατα του ομιλητή!
Συμβάσεις
και ήθη, βωμοί κολακείας,
με
άγραφους νόμους στημένοι θεσμοί,
σκοποί
με θυμίαμα υποκρισίας,
μικρά
και συμφέροντα κι υποταγή.
Δεν θα μπορούσες να περιγράψεις πιο γλαφυρά τους πολιτευτάδες, καρεκλοκένταυρους, που μόνο ρήτορες μάθανε να είναι. Δίχως ουσία και χωρίς ίχνος πατριωτισμού. Έχω την αίσθηση πως αποκαθηλώνονται σιγά-σιγά στη συνείδηση όλων μας. Γύρισε η εποχή Άρη μου κι εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλοι εκεί που τους αξιζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καληνύχτα μου!
Οι λίγοι αποχωρούν.
ΔιαγραφήΟι πολλοί ανέχονται, και τα μικροσυμφέροντα ακλόνητα επί χρόνια. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο αμήν για ν’ αρχίσει να φαίνεται κάποια αλλαγή. Αναμένουμε, Μαρία…
Οι στίχοι σου φίλε μου Αρη είναι υπέροχοι , να τους διαβάσουν όλοι όσοι με δουλοπρέπεια και υποταγή σέρνονται ακόμα και σήμερα σαν ερπετά και κρατουν ομπρέλες μη στάξει καμιά αλήθεια . Για τους πολιτικούς δεν αξίξει να γράψεις τίποτα , αλλά μπορεί οι γυμνοσιάλιαγκες να κρατήσουν το σάλιο τους για φτύσιμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ
Δουλοπρέπεια και ανοχή. Και αναδεικνύεται συνεχώς το χρόνιο πρόβλημα της παιδείας μας και της κουλτούρας μας.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ, Nicol.
Συμβάσεις και ήθη, βωμοί κολακείας,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε άγραφους νόμους στημένοι θεσμοί,
σκοποί με θυμίαμα υποκρισίας,
μικρά και συμφέροντα κι υποταγή.
==============
Με λίγους εξαίρετους στίχους...
Να είσαι καλά, φίλε Ευρυτάνα.
ΔιαγραφήΠόσο όμορφα έδωσες την πάστα τους ...πληκτικοί, με ξύλινο λόγο, χειροκροτούνται με ανακούφιση στο τέλος...αλλά αυτοί που χειροκροτούν ευθύνονται για το θάνατο της πατρίδας μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικός ο λόγος σου Άρη ! :)
Πλήξη μεν, μικρά και συμφέροντα δε. Μέσα στη μαυρίλα πάντως, ελπίζουμε, Αριστέα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρη μου με αφορμή τους στίχους σου , πραγματικά απορώ …. Τώρα που έχουν πέσει οι μάσκες, τώρα που ξεσκεπάστηκαν οι νεκροθάφτες αυτού του τόπου, τώρα που ξεκάθαρο έγινε πια τι συμφέρονται υπηρετούν όλοι αυτοί εκεί επάνω, ανεξαρτήτου χρώματος , υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα παραμυθιάζονται με αυτόν τον ξύλινο, αηδιαστικό σε όλες του τις διαστάσεις λόγο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν άνθρωποι που ακόμα δεν ξύπνησαν ;
Και πότε θα ξυπνήσουν άραγε;
Να είσαι καλά Άρη μου, με την αλήθεια των στίχων σου.
Οι συμβάσεις, τα μικρά και τα συμφέροντα δε θα λείψουν ποτέ, αγαπητή μου Levina. Όσο για τις μάσκες, πολλές πέφτουν, καινούριες μπαίνουν…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο που ελπίζουμε είναι, η κρίσιμη μάζα που δεν θα ανέχεται, να αποτελέσει το ικανό βάρος που θα σπρώξει, ώστε ν’ αρχίσει να γυρίζει ο ήλιος…
Ευχαριστώ πολύ για το χρησιμότατο σχόλιό σου.
Καλώς ήρθα στο σπιτάκι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά είναι πολύ όμορφο να συναντώνται άνθρωποι
με κοινά ενδιαφέροντα και χωρίς συμφέροντα.
Είμαι χαρούμενη που κάπου στο άγνωστο
συναντήθηκα με αρκετούς τέτοιους ανθρώπους
μεταξύ αυτών κι εσύ.
Γίνομαι αμέσως αναγνώστριά σου,
σε κάνω αγαπημένο μου blog
και στο εξής θα απολαμβάνω τη γραφή σου.
Θα δω τι έγινε και στο παρελθόν
με αργή εξερεύνηση.
Καλή σου μέρα καινούριε μου φίλε.
Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου, αγαπητή Φλώρα. Πράγματι αξίζει να βρίσκει κανείς ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Να είσαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή