Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Σθεναρά

                   «Νίκα λογισμώ την παρούσαν συμφοράν» Μένανδρος
Στο μεγάλο κακό που απόψε σε βρήκε,
στην απρόσμενη τούτη βαριά συμφορά,
του Μενάνδρου το λόγο θυμήσου, που είπε:
λογισμός είναι τ’ όπλο που πάντα νικά.

Είν’ ασήκωτη η λύπη και μέγας ο πόνος,
μα ο νους μας διαθέτει ισχύ θεϊκή,
και ο άνθρωπος δείχνει ακόμα και μόνος
πως γιγάντια έχει την αντοχή.

Πόσοι πριν από σένα δεν έχουν πονέσει,
πόσοι τώρα περνούν πιο μεγάλα δεινά!
Μην αφήσεις το βάσανο να σε παιδέψει,
σύμμαχός σου ο χρόνος, και τράβα μπροστά.

Το σκοτάδι που βγαίνει πηχτό και σε σκιάζει
είναι ομίχλη που στέκεται προσωρινά,
την καινούρια αλήθεια να βάλεις σε τάξη,
η ζωή είναι μέρα κι ο ήλιος νικά.


9 σχόλια:

  1. Απομονώνω το στίχο σου "...πόσοι τώρα περνούν πιο μεγάλα δεινά..."
    Είναι κάτι που σκέφτομαι διαρκώς και θυμώνω γιατί έχουμε επικεντρωθεί στο προσωπικό μας πρόβλημα, αγνοώντας πως γύρω μας ή και έξω απ' τα σύνορά μας, υπάρχουν χειρότερα δεινά.
    Άρη μου είναι μια κραυγή αισιοδοξίας αυτό που διάβασα. Και μια ευγενική παρότρυνση να επανέλθουμε στην τάξη. Να εκτιμάμε αυτό που έχουμε και να αναμετριόμαστε μόνο με το καλύτερο.
    Την καλησπέρα και τα σέβη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καίρια η επισήμανση του στίχου, αγαπητή μου Μαρία. Και εξαιρετική η πρότασή σου «να αναμετριόμαστε πάντα με το καλύτερο». Τόσο καλογραμμένο και αυτό σου το σχόλιο!

      Διαγραφή
  2. Τράβα μπροστά!
    Αισιόδοξος μέσα σε τόση μαυρίλα!
    Σε ευχαριστώ!
    Το έχω ανάγκη!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σχόλιό σου, αγαπητή μου Αριστέα, δικαιώνει το στίχο στην προμετωπίδα τού μπλογκ «αρκεί στους άλλους να μιλούν και να δονούν ψυχές». Και αυτό μου δίνει πολύ μεγάλη χαρά!

      Διαγραφή
  3. Πολύ μεγάλη δόση αισιοδοξίας πήρα σήμερα κι αρχίζω και...φοβάμαι! Χαχα! Επειδή έχω μάθει καχύποπτα να κοιτώ ορισμένες φορές ακόμα και τις ακτίνες του ήλιου, αν με...μπολιάσουν με πολύ αισιοδοξία, δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ, μα τω Θεώ, φίλε Άρη! Αλλά κυρίως "μου πάνε" οι αισιόδοξοι άνθρωποι! Πως σου φαίνεται αυτό;; Δεν σε τρέλανα ακόμα;;...!! Καλό σου ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρήσιμη η συναναστροφή με αισιόδοξους. Αλλά κι όταν βρισκόμαστε με απαισιόδοξους, γινόμαστε χρήσιμοι εμείς. Άρα και πάλι κερδισμένοι!
      Όσο για τη μεγάλη αισιοδοξία, αν την κρατάει από το χέρι ο λογισμός, είναι πολύ ωφέλιμη. Αν αφεθεί ανεξέλεγκτη, είναι όντως επικίνδυνη…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου Joan, για το δροσερό σου σχόλιο!

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα φίλε Άρη. Θα χαιρόμουν πολύ αν περνούσες κάποια στιγμή από το Συμπόσιο Ποίησης όπου 24 ποιήματα περιμένουν την αξιολόγηση φίλων της Ποίησης.
    Φυσικά θα μου αρκούσε και μόνη η ανάγνωση , αν δεν αισθάνεσαι καλά με τη διαδικασία :)
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εχω περάσει αθόρυβα και διάβασα τους στίχους σου Αρη και την πρώτη φορά ένοιωσα ότι απεικονίζουν την προσωπική μου απώλεια .
    Είναι εγωιστικό να το βλέπω έτσι και επανέρχομαι να σου πω ότι ο χρόνος είναι πολύτιμος σύμμαχος , η ζωή μας ανήκει και οφείλουμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας και να διώξουμε το βαρύ πέπλο της ομίχλης.
    Ευχαριστώ
    Καλή σου εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ζωή μάς ανήκει. Και είναι μία και μοναδική. Αισιόδοξο μήνυμα το σχόλιό σου, Nicol. Εύχομαι γαλήνια πορεία μέσα στο κύμα τού χρόνου. Ευχαριστώ κι εγώ για την επίσκεψή σου.

      Διαγραφή