Μοναξιά 4

                                                          (Μνήμη Ανατολής Κ.)

-Μετρημένα τα λόγια, τα μάτια στο χώμα,

στρογγυλές οι κουβέντες του, προσεκτικές,

οι παλιές αστραπές στο απύλωτο στόμα

είναι τώρα ασήμαντες, σπίθες μικρές.

Διδαχή μες στο χρόνο; ωρίμανση πλέον;

εμπειρίας απόσταγμα; φόβος κρυφός;

να ξυπνά απ’ τη νάρκη παλιό ενδιαφέρον;

επιτέλους καινούριος, σωστός λογισμός;

-Αυταπάτες ζητάς μες στις στρόγγυλες λέξεις,

ν’ αντικρίσεις το ψέμα φοβάσαι ξανά,

δες το ύφος που δείχνει τις άδηλες σκέψεις,

και απόφαση πια: πιο καλή η μοναξιά.