Δυσδιάκριτο για τους
πολλούς το λάθος,
εκείνος το εντόπισε ευθύς,
θηρίο πάντα μέσα του το
πάθος,
και κάθισε να γράψει. Ευτυχής!
«Ο κύριος τάδε με το
¨εισαγάγει¨
μπερδεύεται ακόμα μια
φορά,
εκεί που χρειαζόταν το
¨εισάγει¨,
δε μπόρεσε να δει τη
διαφορά».
Διακόσιες λέξεις για τον
κύριο τάδε
αράδιασε με οίηση ολκής,
του πέταξε στο τέλος κι
ένα «μάθε»,
σκαιότατα ο άτεγκτος
κριτής.
Διήγημα πρωτότυπο, ωραίο,
εκείνο το επίμαχο γραπτό,
ο κύριος τάδε γράψιμο
πηγαίο,
εδώ και χρόνια όνομα
γνωστό.
Δυο φράσεις βρήκε μόνο για
να γράψει
σαν παρουσίαση ο κύριος
τιμητής.
Ουδέτερα, χωρίς να σχολιάσει
τον τρόπο και το ύφος τής
γραφής.
Αντιπαρήλθε του κειμένου
την ουσία·
η κακεντρέχειά του
εμφανής.
Ανέδειξε του λάθους την
αξία,
ως λαθοθήρας συνεπής!
