Τη λάτρεψε, τον λάτρεψε, κι
ο ενθουσιασμός τους
απόφαση τους έβγαλε να
μείνουνε μαζί.
Δυο χρόνια συγκατοίκηση,
λατρείες και δηλώσεις:
«χωρίς εσένα νόημα δεν έχει
η ζωή».
Δυο χρόνια συγκατοίκηση,
μικρές ατασθαλίες
αφήνονταν· τις σκέπαζαν οι μεγαλοστομίες.
Δυο χρόνια συγκατοίκηση και
ήρθε η στιγμή·
εκείνη ανεξέλεγκτα σήκωσε τη
φωνή.
Σαν κεραυνός τού έπεσε ο
βίαιος θυμός της.
Πώς κονιορτοποιήθηκε ο ενθουσιασμός
της;
Και άρχισε ν’ απαριθμεί
ποικίλα κρίματά του
που μαύριζαν κι ακύρωναν τα
προτερήματά του.
Τεράστια φαντάξανε αυτά τα
πταίσματά του·
ασήμαντα τα νόμιζε μπρος στα
αισθήματά του.
Μεγάλες ορθωθήκανε μέσα του
ενοχές,
κι ας ήτανε τα λόγια της
γεμάτα υπερβολές.
Της είπε πως τη λάτρευε. Της
κράτησε τα χέρια,
κι ένα μεγάλο ευχαριστώ που
βγήκαν ως τ’ αστέρια.
Φορτώθηκε περίλυπος τις τόσες
ενοχές του
κι έφυγε μίλια μακριά μαζί
με τις πληγές του.
